Úrval - 01.06.1948, Side 55

Úrval - 01.06.1948, Side 55
AÐ KENNA SJÁLFUM SER AÐ TALA 53 allra minnst og helzt ekki önnur orð en þau, sem byrjuðu á sér- hljóða, því að það var ekki eins erfitt. Ef þessar ráðstafanir nægðu ekki, hristi ég höfuðið til þess að gefa til kynna, að ég væri ófróður um málið. Auk þess komst ég að raun um, að mér veittist auðveldara að segja erfið orð, ef ég fylgdi þeim eftir með snöggri líkamshreyfingu. Ef ég spyrnti t.d. harkalega í stólfót, varð það oft til þess, að erfitt orð hrökk út úr mér. Oft hló fólk að brettunum í and- liti mínu. Á uppvaxtarárunum þurfa unglingar ekki sízt á sjálfs- trausti að halda. Hvenær, sem nýtt verkefni varð á vegi mín- um, fór ég að velta fyrir mér talmöguleikanum í sambandi við það. Hvað varð ég að segja? Hve margt fólk mundi hlusta á mig? Þegar ég var kominn á þann aldur, er piltar fara að sækja samkvæmislífið, sat ég liðlanga dagana einn og las upp- hátt. Ég varð fyrir miklu áfalli, þegar ég var 18 ára. Skömmu fyrir afmæli móður minnar, heyrði ég hana minnast á blómaskál, sem hún hafði séð í verzlun og langað að eignast. Ég ákvað að kaupa skálina og gefa henni. En þegar ég kom inn í verzlunina, sem er ein hin stærsta í New York, gekk ég deild úr deild, og þorði ekki að spyrja, hvar skálin væri seld. Þegar verzluninni var lokað, gafst ég upp. I afmælishófinu tók móðir mín upp gjafir frá bróður mín- um og systur, en þegar hún sá, að ég hafði ekki gefið henni annað en fimm dollara seðil, varð hún fyrir vonbrigðum. „Ég vissi ekki, hvað ég átti að kaupa handa þér,“ stamaði ég. Þegar ég fór að hátta um kvöldið, sór ég þess dýran eið að hætta að stama. En morguninn eftir stóð fyrsta orðið í mér. Ég kunni vel við mig í háskól- anum, af því að kennslan fór að mestu fram í fyrirlestrum. Ég talaði eins lítið og ég gat. En ég hafði alltaf beyg af mínu eigin nafni, Joseph P. Blank, því að það er fullt af samhljóð- um. — Þegar ég náði þroskaaldri, hættu krakkarnir að stríða mér og fullorðna fólkið hætti líka að vera eins umhyggjusamt. Mér veittist heldur hægara að tala, og síðar, þegar ég losnaði úr herþjónustu að styrjöldinni lok-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.