Úrval - 01.06.1948, Síða 55

Úrval - 01.06.1948, Síða 55
AÐ KENNA SJÁLFUM SER AÐ TALA 53 allra minnst og helzt ekki önnur orð en þau, sem byrjuðu á sér- hljóða, því að það var ekki eins erfitt. Ef þessar ráðstafanir nægðu ekki, hristi ég höfuðið til þess að gefa til kynna, að ég væri ófróður um málið. Auk þess komst ég að raun um, að mér veittist auðveldara að segja erfið orð, ef ég fylgdi þeim eftir með snöggri líkamshreyfingu. Ef ég spyrnti t.d. harkalega í stólfót, varð það oft til þess, að erfitt orð hrökk út úr mér. Oft hló fólk að brettunum í and- liti mínu. Á uppvaxtarárunum þurfa unglingar ekki sízt á sjálfs- trausti að halda. Hvenær, sem nýtt verkefni varð á vegi mín- um, fór ég að velta fyrir mér talmöguleikanum í sambandi við það. Hvað varð ég að segja? Hve margt fólk mundi hlusta á mig? Þegar ég var kominn á þann aldur, er piltar fara að sækja samkvæmislífið, sat ég liðlanga dagana einn og las upp- hátt. Ég varð fyrir miklu áfalli, þegar ég var 18 ára. Skömmu fyrir afmæli móður minnar, heyrði ég hana minnast á blómaskál, sem hún hafði séð í verzlun og langað að eignast. Ég ákvað að kaupa skálina og gefa henni. En þegar ég kom inn í verzlunina, sem er ein hin stærsta í New York, gekk ég deild úr deild, og þorði ekki að spyrja, hvar skálin væri seld. Þegar verzluninni var lokað, gafst ég upp. I afmælishófinu tók móðir mín upp gjafir frá bróður mín- um og systur, en þegar hún sá, að ég hafði ekki gefið henni annað en fimm dollara seðil, varð hún fyrir vonbrigðum. „Ég vissi ekki, hvað ég átti að kaupa handa þér,“ stamaði ég. Þegar ég fór að hátta um kvöldið, sór ég þess dýran eið að hætta að stama. En morguninn eftir stóð fyrsta orðið í mér. Ég kunni vel við mig í háskól- anum, af því að kennslan fór að mestu fram í fyrirlestrum. Ég talaði eins lítið og ég gat. En ég hafði alltaf beyg af mínu eigin nafni, Joseph P. Blank, því að það er fullt af samhljóð- um. — Þegar ég náði þroskaaldri, hættu krakkarnir að stríða mér og fullorðna fólkið hætti líka að vera eins umhyggjusamt. Mér veittist heldur hægara að tala, og síðar, þegar ég losnaði úr herþjónustu að styrjöldinni lok-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.