Úrval - 01.06.1948, Side 56

Úrval - 01.06.1948, Side 56
54 TJRVAL inni, virtist ágalli minn ekki lengur vera eins þýðingarmikið atriði og fyrr. En mér tókst ekki að losna við stamið og þær afleiðingar, sem það hafði fyrir líf mitt. Ég missti af góðri stöðu í útgáfu- fyrirtæki einu, af því að þess var krafizt, að ég ræddi daglega við rithöfunda og stjórnarmenn fyrirtækisins. Ég missti oftar af góðri atvinnu af sömu ástæðu. Ég fór að æfa mig í að tala með syngjandi rödd og eftir hljóðfalli. Það var eins með mig og miljónir þjáningarbræðra minna: erfiðleikarnir minnka við rímuð Ijóð og hverfa alger- lega í söng. Mér tókst að segja langa setningu hiklaust og lesa kvæði án þess að reka í vörð- urnar. En þegar út í daglega lífið kom, fór á sömu leið og áður. Öttinn náði aftur tökum á mér. Ég hikstaði á fyrsta orð- inu, þvínæst öðru og síðan þriðja. Ég stamaði eins og fyrr. Næst leitaði ég ráða hjá lækn- um. Einn sagði mér, að ég skyldi ekki hafa áhyggjur af staminu, það mundi „eldast af mér.“ Geðlæknir lét mig fá róandi lyf og ráðlagði konu minni að „telja í mig kjark,“ þegar ég fengi þunglyndisköst. Allt var árangurslaust. Dag nokkurn ákvað ég, í ör- væntingu minni, að athuga ástand Josephs P. Blank í alvöru, í fyrsta skipti í 25 ára baráttu, og að hugsa um ágalla minn. Ég sagði við sjálfan mig: Hverjum er þetta að kenna ? Ég varð að viðurkenna, að hvorki kona mín, vinir mínir né kenn- arar áttu sökina á því — mér einum var um að kenna. Og ég varð að sigrast á þessu böli mínu einn eða lúta því alla ævi. 1 öðru lagi: Hver var orsök þess, að ég stamaði ? Ég stamaði aldrei þegar ég var einn; það kom aðeins fyrir í návist ann- arra. Athyglin, sem ég varð fyrir og umhyggja þeirra, sem nálægt mér voru, hafði skapað andsvar, sem birtist í hljóðstíflu eða stami. Ég var hræddur við að stama, hræddur við tilfinningar, sem því voru samfara. I þriðja lagi: hvenar var ég „góður“ og hvenær „slæmur“? Mér gekk bezt að tala á morgn- ana, þegar ég var óþreyttur, andlega og líkamlega. Ég stam- aði mest, þegar ég var þreyttur eða sljór. Ég sannfærði sjálfan mig um eftirfarandi stað-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.