Úrval - 01.06.1948, Síða 56

Úrval - 01.06.1948, Síða 56
54 TJRVAL inni, virtist ágalli minn ekki lengur vera eins þýðingarmikið atriði og fyrr. En mér tókst ekki að losna við stamið og þær afleiðingar, sem það hafði fyrir líf mitt. Ég missti af góðri stöðu í útgáfu- fyrirtæki einu, af því að þess var krafizt, að ég ræddi daglega við rithöfunda og stjórnarmenn fyrirtækisins. Ég missti oftar af góðri atvinnu af sömu ástæðu. Ég fór að æfa mig í að tala með syngjandi rödd og eftir hljóðfalli. Það var eins með mig og miljónir þjáningarbræðra minna: erfiðleikarnir minnka við rímuð Ijóð og hverfa alger- lega í söng. Mér tókst að segja langa setningu hiklaust og lesa kvæði án þess að reka í vörð- urnar. En þegar út í daglega lífið kom, fór á sömu leið og áður. Öttinn náði aftur tökum á mér. Ég hikstaði á fyrsta orð- inu, þvínæst öðru og síðan þriðja. Ég stamaði eins og fyrr. Næst leitaði ég ráða hjá lækn- um. Einn sagði mér, að ég skyldi ekki hafa áhyggjur af staminu, það mundi „eldast af mér.“ Geðlæknir lét mig fá róandi lyf og ráðlagði konu minni að „telja í mig kjark,“ þegar ég fengi þunglyndisköst. Allt var árangurslaust. Dag nokkurn ákvað ég, í ör- væntingu minni, að athuga ástand Josephs P. Blank í alvöru, í fyrsta skipti í 25 ára baráttu, og að hugsa um ágalla minn. Ég sagði við sjálfan mig: Hverjum er þetta að kenna ? Ég varð að viðurkenna, að hvorki kona mín, vinir mínir né kenn- arar áttu sökina á því — mér einum var um að kenna. Og ég varð að sigrast á þessu böli mínu einn eða lúta því alla ævi. 1 öðru lagi: Hver var orsök þess, að ég stamaði ? Ég stamaði aldrei þegar ég var einn; það kom aðeins fyrir í návist ann- arra. Athyglin, sem ég varð fyrir og umhyggja þeirra, sem nálægt mér voru, hafði skapað andsvar, sem birtist í hljóðstíflu eða stami. Ég var hræddur við að stama, hræddur við tilfinningar, sem því voru samfara. I þriðja lagi: hvenar var ég „góður“ og hvenær „slæmur“? Mér gekk bezt að tala á morgn- ana, þegar ég var óþreyttur, andlega og líkamlega. Ég stam- aði mest, þegar ég var þreyttur eða sljór. Ég sannfærði sjálfan mig um eftirfarandi stað-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.