Úrval - 01.06.1948, Side 81

Úrval - 01.06.1948, Side 81
LlFSLEIT OKKAR 79 hug, eins og við hefðum orðið fyrir óvæntu ranglæti, sem við hefðum alls ekki átt skilið. Stundum hefur það komið fyrir, að menn, sem ekki hafa misst neitt nema peninga sína, hafa kastað sér út um skrifstofu- gluggann sinn og framið sjáifs- morð. En öryggið er og hefur alltaf verið blekking. Lífið er, eins og forfeður okkar gerðu sér grein fyrir, annaðhvort stórfenglegt ævintýri eða hringrás vaxtar og hrörnunar. Eða eins og einn vinur minn sagði: „Ég hef verið settur hér til þess að leysa vandamál. Ef ég hefði engin vandamál að glíma við, þá myndi ég álíta, að ég væri ekki talinn verður að leysa þau.“ Sem betur fer eigum við enn nóg af vandamálum að fást við, og hætturnar blasa allstaðar við augum. Getum við endurheimt djörfungina og ævintýraþrána, sem gaf forfeðrum okkar þor til að berjast til sigurs, hvað sem það kostaði, og þola ósigur án þess að skipta skapi? Hvað getum við lært af lífinu, sem getur styrkt okkur í hinum nýju hættum og mannraunum, sem framundan eru ? Það, sem er enn meiri ógnun en atómsprengjan, er á annan bóginn sú skoðun, að veraldlegir hlutir geti fullnægt okkur og veitt okkur sálarfrið, og á hinn bóginn sá lífsótti og hræðsla við að taka á sig ábyrgð, sem svo margir eru haldnir af; trúin á það, að fjöldasamtök geti bætt upp vanmátt einstaklingsins gagnvart hinu takmarkalausa og fjandsamlega umhverfi, sem við lifum í. Ég man alltaf eftir ungum nazista, sem sagði við mig skömmu fyrir stríðið: „Við Þjóðverjar erum svo hamingju- samir. Við erum lausir við frelsið.“ Hann átti við það, að hann þurfti ekki lengur að taka sínar eigin ákvarðanir eða hugsa fyrir sig. Að öllum lík- indum hefur hann fyrir löngu orðið að gjalda þessa blekkingu dýru verði. Ég man líka eftir ungum, kommúnistiskum leiðsögumanni í Rússlandi, sem sagði við mig hreykinn: „Það skiftir ekki máli, þó að við verðum að þjást núna. Sá dagur kemur, að hver einasti Rússi á bíl í bílskúrnum sínum, útvarpstæki á heimili sínu og allan þannmat, semhann getur torgað. Og hann þarf ekki að vinna nema tvær stundir á
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.