Úrval - 01.06.1948, Page 81

Úrval - 01.06.1948, Page 81
LlFSLEIT OKKAR 79 hug, eins og við hefðum orðið fyrir óvæntu ranglæti, sem við hefðum alls ekki átt skilið. Stundum hefur það komið fyrir, að menn, sem ekki hafa misst neitt nema peninga sína, hafa kastað sér út um skrifstofu- gluggann sinn og framið sjáifs- morð. En öryggið er og hefur alltaf verið blekking. Lífið er, eins og forfeður okkar gerðu sér grein fyrir, annaðhvort stórfenglegt ævintýri eða hringrás vaxtar og hrörnunar. Eða eins og einn vinur minn sagði: „Ég hef verið settur hér til þess að leysa vandamál. Ef ég hefði engin vandamál að glíma við, þá myndi ég álíta, að ég væri ekki talinn verður að leysa þau.“ Sem betur fer eigum við enn nóg af vandamálum að fást við, og hætturnar blasa allstaðar við augum. Getum við endurheimt djörfungina og ævintýraþrána, sem gaf forfeðrum okkar þor til að berjast til sigurs, hvað sem það kostaði, og þola ósigur án þess að skipta skapi? Hvað getum við lært af lífinu, sem getur styrkt okkur í hinum nýju hættum og mannraunum, sem framundan eru ? Það, sem er enn meiri ógnun en atómsprengjan, er á annan bóginn sú skoðun, að veraldlegir hlutir geti fullnægt okkur og veitt okkur sálarfrið, og á hinn bóginn sá lífsótti og hræðsla við að taka á sig ábyrgð, sem svo margir eru haldnir af; trúin á það, að fjöldasamtök geti bætt upp vanmátt einstaklingsins gagnvart hinu takmarkalausa og fjandsamlega umhverfi, sem við lifum í. Ég man alltaf eftir ungum nazista, sem sagði við mig skömmu fyrir stríðið: „Við Þjóðverjar erum svo hamingju- samir. Við erum lausir við frelsið.“ Hann átti við það, að hann þurfti ekki lengur að taka sínar eigin ákvarðanir eða hugsa fyrir sig. Að öllum lík- indum hefur hann fyrir löngu orðið að gjalda þessa blekkingu dýru verði. Ég man líka eftir ungum, kommúnistiskum leiðsögumanni í Rússlandi, sem sagði við mig hreykinn: „Það skiftir ekki máli, þó að við verðum að þjást núna. Sá dagur kemur, að hver einasti Rússi á bíl í bílskúrnum sínum, útvarpstæki á heimili sínu og allan þannmat, semhann getur torgað. Og hann þarf ekki að vinna nema tvær stundir á
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.