Úrval - 01.12.1956, Síða 9

ÞÚ HEFUR FRAMTlÐINA I HÖNDUM ÞÉR!
7
áttu. í heimsstyrjöldinni stóð
ekki á því. Bretland og Banda-
ríkin lögðu til sérfræðinga og
bifreiðar og Sovétríkin flugvél-
ar og sérfræðinga til þess að
úða varpstöðvarnar. Stjórnir
Saudiarabíu, írans, Iraks,
Egyptalands, Sýrlands, Pales-
tínu, Indlands, Ethiopíu og
Súdan börðust sameiginlega
gegn plágunni í þrjú ár. Hvers-
vegna var þetta hægt þá? Vegna
þess að ekki mátti stofna mat-
vælasöfnun handa herjum
Bandamanna í hættu. Og hvers-
vegna er þetta ekki hægt nú?
Svarið fann ég þegar ég las
blöðin eftir að ég kom heim.
Eins og ekkert vandamál í
heiminum sé brýnna en barátt-
an milli kapítalisma og komm-
únisma! Tveim þriðju mann-
kynsins brennur daglega á
tungu þessi spurning: „Hvern-
ig get ég fengið eitthvað að
borða, hvernig get ég aftur orð-
ið heilbrigður ?“ Og þannig er
spurt í heimi, þar sem engan
þarf að skorta neitt. Því að vér
höfum orkuna og tækin. Það
sem skortir er viljann, því að
samtakamátturinn, hið mikla
afl, er að mestu virkjað í þágu
dauða og eyðileggingar.
I raun og sannleika. Ein-
hvers staðar í skjölum fram-
kvæmdastjóra Sameinuðu þjóð-
anna hefur leynzt síðan 1951
þykk mappa með utanáskrift-
inni „Viðreisn heimsins“. Tveir
tugir sérfræðinga höfðu reikn-
að út, að tíu milljarða dollara
framlag á ári í tuttugu ár þyrfti
til þess að skapa öllum van-
yrktum löndum og vannærðum
þjóðum í Asíu, Afríku og Suður-
ameríku mannsæmandi lífskjör
— með iðnvæðingu. Stíflugerð,
áveitur, barátta gegn sníkjudýr-
um og sjúkdómum, bætt akur-
yrkja og kvikfjárrækt. Tíu
milljarðar dollarar á ári. Það
er fimmtungur þess, sem
Bandaríkin ein sóa í hervæð-
ingu, sem vegna vetnissprengj-
unnar er orðin vitfirring. Tveir
menn í Ameríku, McMahon og
Walter Reuther, höfðu áður
komið með svipaða áætlun.
McMahon öldungadeildarmaður
fórnaði þessari áætlun sinni
fyrir vetnissprengjuna skömmu
áður en hann dó, þá bilaður
maður. Reuther, verkalýðsleið-
toginn, heldur henni enn á
lofti. Því að það eru enn til
hugsjónamenn í Ameríku,
meira að segja margir. En hug-
sjónirnar kafna í ótta fjöld-
ans.
Eru til hugsjónamenn í Sovét-
ríkjunum, í Kína? Óhugsandi
er annað, en við fengum ekki
tækifæri til að kynnast þeim.
Tveir okkar ætluðu þangað, en
bréfum okkar og umsóknum
um vegabréf til beggja þessara
ilkja var ekki svarað. Það er
kaldhæðni örlaganna, að á öid
hinna hraðfleygustu samgöngu-
tækja skuli helmingur hins
byggða heims vera hinum
helmingnum jafnt myrkri hul-
inn og bakhlið tuilglsins. En