Úrval - 01.12.1956, Page 75

NÝ VON FYRIR BARNLAUS HJÓN
73
sökuðum konuna, og það kom
í ljós, að hún var með barni.
Hún varð yfir sig glöð — og
ég skai játa, að það varð ég
líka.
Þess má vafalaust vænta, að
mikil aðsókn verði að Ríkis-
spítalanum þegar þessi tíðindi
berast út, segir fréttamaðurinn.
Það væri okkur sönn ánægja.
Við vonum, að læknar vísi siúkl-
ingum sínum til okkar. Þau tæki
og þann útbúnað, sem nota þarf
til að greina hormónin á skömm.
um tíma, eru það dýr að ekki
er þess að vænta, að þeim verði
komið fyrir á hverju sjúkrahúsi,
en vonandi verður það á tveim
stöðum í landinu, í Árósum og
hjá okkur, og sjálf lækningin
mun sennilega geta farið fram
annarsstaðar, þegar fundið hef.
ur verið í hverju hormónjafn-
væginu er áfátt.
En það er annað atriði í
sambandi við þetta, sem Ryd-
berg prófessor hefur lagt á-
herzlu á. Hann telur, að ná-
kvæm vitneskja um það sem
gerist í líkamanum í þessu efni,
geti orðið að liði þeim konum,
sem þjást af verkjum eða ann-
arn vanlíðan í sambandi við
tíðir. Býsna algengt er, að tíð-
um fylgi verkir, ógleði, upp-
köst og andleg vanlíðan. Rann-
sóknir okkar hafa leitt í ljós, að
allt er þetta í sambandi við ó-
eðiilega aukningu progesterons
í blóðinu í lok tíðaskeiðsins. Við
erum einmitt nýbúnir að hafa
sjúkling, sem í ellefu ár hefuf
undantekningarlaust verið frá
vinnu í 4—5 daga í hverjum
mánuði vegna vanlíðunar með-
an á tíðum stóð. Það lagðist
eins og vænta mátti þungt á
hana, að náttúrlegt fyrirbrigði
í lífi konunnar, sem ekki olli
öðrum konum neinum óþægind-
um, skyldi valda henni svona
síendurteknum þjáningum og
erfiðleikum. Þegar við höfðum
fundið orsökina, gáfum við
henni lyf, sem bætti henni
þetta böl. Á sama hátt munum
við geta hjálpað mörgum öðr-
um konum, með þeim afleið-
ingum að veikindadögum vinn-
andi kvenna mun stórlega
fækka og miklar þjáningar
verða úr sögunni.
★ ★ ★
Á LÆKNA STOFUNNI.
Smith fór til læknis. Eftir nákvæma skoðun spurði læknir-
inn: „Neytið þér mikils áfengis og tóbaks?“
,,Ég er hræddur um það!“ sagði Smith.
„Þér verðið að fara í algert bindindi bæði á vín og tóbak.“
Smith setti upp hattinn og hélt til dyranna.
„Bíðið andartak,“ sagði læknirinn. „Þér skuldið mér fimmtíu
krónur fyrir ráðleggingarnar."
„Ég ætla ekki að fara eftir þeim,“ anzaði Smith og fór út.
— Frankfurter Illustrierte.