Læknaneminn - 01.03.1972, Side 42

38
LÆKNANEMINN
í þá átt, að minnst ein stór jörð
verði arðbœr?
Já, þetta kemur líka til greina
hér á íslandi, að minnsta kosti í
vissum héruðum, þar sem fólk býr
við búskaparhætti, sem eru ger-
samlega úreltir, en á þar tiltekn-
ar eignir, sem það þarf að koma í
verð. Stofna má sérstakan sjóð til
að aðstoða fólk við að flytjast
brott úr slíkum héruðum. Þó verð-
um við líka að minnast þess, að
víða eru miklir framleiðslustaðir
bundnir við sjávarútveg, sem er
undirstaða efnahags okkar. Við
hljótum að hafa áhuga á að slíkir
staðir haldist í byggð og umhverf-
is þessa staði verða að vera land-
búnaðarsvæði til að sjá þeim fyrir
landbúnaðarvörum.
Er líklegt, að því verði hreyft
aftur á Alþingi að lengja héraðs-
skylduna?
Þessi hugmynd hefur heyrzt á
nýjan leik, hún er alltaf á kreiki.
Ég fyrir mitt leyti er algerlega
andvígur henni. Ég tel, að það verði
að leysa þessi mál eftir öðrum
leiðum, enda hefur héraðsskyldan
ekki gefið þá raun, sem menn
gerðu sér vonir um á sínum tíma.
Þetta var raunar ein af ástæðun-
um fyrir því, að ég hafði samband
við læknasamtökin í haust.
Hvað er að frétta af hugsanleg-
um breytingum á héraðslánunum?
Það fer eftir því, hvaða afstöðu
læknanemarnir sjálfir hafa til
þess máls. Ég ræddi þetta við
stjórn Félags Læknanema í vetur,
og svar þeirra var fremur já-
kvætt í þá átt. Það er ekkert því
til fyrirstöðu, bæði að hækka lánin
og gera þau óafturkræf, ef áhugi
er á því meðal læknanema. I sjálfu
sér tel ég það mjög fróðlegt verk-
efni fyrir læknakandídata að vera
um tíma úti í héruðunum. Mér
hefur líka skilizt, að læknarnir
telji það sjálfir. Ef til vill má líka
tengja þetta hugmyndinni um að-
stoðarlæknisstöður, og leggja
mætti þetta fyrir þingið nú á næst-
unni.
Ef að þessu yrði, gengju menn
til leiks á hreinni fosendum. Með-
an til staðar eru ákvæðin um, að
hœgt sé að greiða lánin upp á
víxilvöxtum og fara hvergi, er
hœtt við að lœknanemar hamri
beggja handa járn?
Eftir er svo að vita, hvort
læknanemar telji sig þurfa á
þessu að halda, eftir að lánasjóður-
inn er orðinn svo öflugur sem nú
er, og framboð á launaðri vinnu til
stúdenta eykst.
Hvers vegna eru 3 spítalar látn-
ir annast bráðalœknisþjónustuna í
Reykjavík, þegar það er líklega
óhagkvæmt, bœði fjárhagslega og
faglega ?
Þetta skipulag hefur verið hér
frá 1956. Landspítalinn; Landa-
kot; Hvítabandið, Heilsuverndar-
stöðin og svo Borgarspítalinn.
Þarna hefur verið um að ræða
vissa verkaskiptingu, t. d. hvað
höfuðslysin snertir. Enginn spítali
liefur þó treyst sér til að taka
þessa þjónustu upp alveg, og þeir
hafa heldur ekki treyst sér til að
vera sífellt á vakt, taka hver sitt
sérsvið. Það hefur ekki orðið um
það nein samvinna milli spítal-
anna að stytta eða lengja þetta
vaktatímabil. Ég hef ekki í hönd-
unum nein gögn um það, að þetta
fyrirkomulag sé óhagkvæmt fjár-
hagslega eða faglega. Ef slík
gögn lægju fyrir, væri sjálfsagt að
taka það til endurskoðunar.
Þú nefndir þarna dœmi um
starfsskiptingu. Við ímyndum
okkur, að ekki sé nœrri því nóg
gert í þá átt, sömuleiðis virðast 3
spítalar standa frekari starfs-