Læknaneminn - 01.03.1972, Qupperneq 67

LÆKNANEMINN
59
bók, sem heitir „Road Accidents Medi-
cal Care“ eftir Hanns Pacy, útgefin af
Livingstone 1971.
Annað megin verkefni Hópslysanefnd-
ar nú í vetur hefur verið að safna upp-
lýsingum og gögnum um almannavarn-
ir í landinu. Það, sem okkur hefur þótt
markverðast, er skýrsla Mr. Perry, en
hann hefur reynslu í gerð áætlana, sem
miða að því að fyrirbyggja hópslys.
Perry dvaldi hér á landi nokkra mán-
uði si. ár og kannaði ástand almanna-
varna hér á landi. Gefin var út skýrsla
um störf hans, og bendir hann þar á
margt, sem betur mætti fara í þessum
málum. Mr. Perry vann einnig að gerð
skipulags um móttöku hópslysa á Land-
spítalanum, ásamt læknunum Árna
Björnssyni og Valtý Bjarnasyni. Var
þetta skipulag fyrir skömmu kynnt á
laugardagsfundi á Landspítalanum, og
liggur það frammi á bókasafni Land-
spítalans fyrir þá, sem vilja kynna sér
það. Þetta skipulag virðist í fyrstu nokk-
uð flókið, en á vonandi eftir að skýrast,
þegar það verður reynt með æfingu.
Gert er ráð fyrir, að læknanemar
taki þátt í störfum spitalans, ef til hóp-
slyss kemur, en ekki höfum við kynnt
okkur á hvern hátt, og er það næsta
verkefni okkar að afla upplýsinga um
það.
Einar Hjaltason,
form. Ilópslysanefndar.
Að vera útiendingur í læknadeild
Ritstjóri bað mig fyrir jól að skrifa
niður nokkrar hugleiðingar um námið
og lífið séð frá sjónarhóli Norðmanns
í Læknadeild Háskóla Islands. Pannst
mér þetta verkefni allvandasamt og bað
um frest, þangað til eftir miðhlutapróf-
in. Vandinn var í því fólginn, að það,
sem mér fannst óvenjulegt eða athygl-
isvert í byrjun, tek ég nú sem sjálf-
sagða hluti. Og á sama tíma vantar
mann yfirsýn yfir aðstæður, sem mað-
ur er ennþá hluti af sjálfur.
Að prófunum loknum kom í ljós, að
ritstjórinn hafði síður en svo gleymt
mér, og kemur þess vegna árangurinn
hér á eftir.
Á einu er ég enn hissa, að Is-
land getur menntað alla sína lækna
heima, og í viðbóta tekið inn nokkra er-
lenda nemendur á hverju ári. Jafnvel
stór og auðug lönd eins og Bandaríkin
eru alveg háð innflutningi lækna frá
Evrópu og þróunarlöndunum. Af hverju
sækja á hverju ári fleiri tugir Norð-
manna og Svía um inngöngu í Lækna-
deild H. 1. ? 1 Noregi tii dæmis er
læknaskortur víða. Samt hafa lækna-
deildir þar stækkað svo óverulega, að
aðeins þeir með hæstu einkunnir frá
stærðfræðideild fá inngöngu. Um 1200
norskir læknanemar stunda nú nám er-
lendis, jafnmargir og heima fyrir.
Þessu veldur fyrst og fremst, að mínu
áliti, að forráðamenn hafa reynt að
komast hjá fjárfestingu í háskóla í
lengstu lög. Jafnframt eru áhrifamiklir
aðilar innan lœknastéttarinnar hræddir
við offjölgun í stéttinni. Sem betur fer
koma þvílíkar skoðanir sjaldan i ljós
meðal íslenzkra lækna, a. m. k. virðist
Læknafélagið ekki eins þröngsýnt og í
sumum öðrum löndum.
Mér finnst fráleitt, að ríkt lands eins
og Noregur geti ekki framleitt lang-
flesta af sínum læknum sjálft, úr því
að landið sér sér fært að reka lækna-
deildir á annað borð. Öðru máli gegnir
sjálfsagt í námi, þar sem af einhverj-
um ástæðum þykir óráðlegt að koma
upp fullnægjandi kennslu innanlands.
Mér finnst þannig alveg sjálfsagt, að
Islendingar fái að læra veðurfræði í
Osló, en óeðlilegt að fjöldi Islendinga
er tilneyddur til að læra tannlæknis-
fræði erlendis vegna plássleysis hér.
Nú ætla ég sízt af öllu að halda því
fram, að hin ýmsu lönd ættu að stefna
að þvi að mennta alla sina þegna heima.
Það er bæði þroskandi fyrir einstakl-
inga að fá reynslu frá öðru landi og
æskilegt fyrir þjóðfélagið að hafa menn
með mismunandi bakgrunn innan ákveð-
innar greinar. Þó að Noregur og Is-
land eða annað land hafi aðstöðu til
að mennta alla sina lækna, verkfræð-
inga eða sálfræðinga innan lands, væri
samt æskilegt að stuðla að því, að
nokkrir færu erlendis í nám; og jafn-
framt þá að nokkrir útlendingar fengju
inngöngu í fyrrnefndum löndum.
Hver eru þá sérkenni læknanáms og
lifs stúdents hér, séð frá sjónarhóli
Norðmanns, sem hefur sjálfur — nota
bene —• enga persónulega reynslu frá
háskólanámi annars staðar?
Ég minnist þess vel, að í byrjun var
ég alveg hlessa á því, hve stúdentar
daglega voru formlega klæddir, allir
með bindi og hvíta skyrtu fannst mér.
1 sumum deildum fóru menn jafnvel í
smóking við minnsta tilefni. Fróðlegt
hefur verið að sjá, hvernig þetta er að
gerbreytast, menn geta nú klætt sig