Úrval - 01.12.1961, Page 69

HVÍ LENDA UNGLINGAR Á GLAPSTIGUM?
77
verði eftirsóttar (stundum vegna
þess að þær voru það elcki sjálf-
ar), að þær geta ekki á heilum
sér tekið, fyrr en þær eru bún-
ar að drífa þær í fullorðinsföt
og kenna þeim að gera sig lík-
legar við strákana. Móðir, sem
livetur 12 ára dóttur sina til að
ganga í augun á strákum, ætti
elcki að verða undrandi, þótt
hún sé farin að vera stöðugt
með strák ,þegar hún er fjórtán
ára, og vilji sextán ára hætta i
skóla til að giftast.
Þetta eru erfiðir tímar til að
kenna börnum hinar einföld-
ustu dyggðir. Velmegun jijóðar-
innar hefur skapað værukærð,
ofurást á þægindum og tilslök-
un á siðferðiskröfum. Við höld-
um, að við gerum æskuna á-
nægjuríka með því að taka hurt
hverja hindrun á vegi hins unga
fólks og gera okkur sjálf að
þjónustum, saumakonum, elda-
buskum, bílstjórum og peninga-
útláturum. Ég sá nýlega skrýtlu-
mynd, sem lét þetta berlega í
ljós. Það var mynd af níu ára
strák, sem segir við móður sina:
„Ég ætla að strjúka að heiman
á morgun. — Hver getur ekið
mér?“
Við getum ekki og viljum ekki
snúa aftur til þeirra daga, er
unglingarnir hjuggu eldivið og
sóttu vatn; við verðum að ala
börn okkar upp í þeim heimi,
sem við lifum í. Ef til vill er
bezti liðsmaður okkar grasflöt,
sem þarf að slá, girðing, sem
þarf að setja upp, útburður blaða
og aukavinna á laugardögum.
Börn okkar þurfa að hafa tæki-
færi til að koma einhverju i
verk, að vinna fyrir hlutunum
— í stað þess að sitja á rassin-
um og taka á móti gjöfum.
Einu sinni tók ég upp nokkr-
ar setningar um barnauppeldi.
Mig langar til að endurtaka þær
hér.
1. Munið, að barnið er gjöf
frá guði, hin mesta blessun,
sem mönnum getur hlotnazt.
Reynið þvi ekki að gera úr því
mynd af yður sjálfum, föður
yðar, bróður eða nágranna. Sér-
hvert barn er einstaklingur, og
það ætti að fá leyfi til að vera
það sjálft.
2. Varizt að gera litið úr
barni, sem hefur mistekizt eitt-
hvað. Berið það aldrei saman
við annað barn, sem hefur stað-
ið sig betur.
3. Minnizt þess, að reiði og
andúð eru eðlilegar tilfinningar.
Hjálpið barni yðar að fá útrás
fyrir þessar tilfinningar, — i
íþróttum eða líkamlegri á-
reynslu, — annars getur það
orðið innhverft og bráðlynt og
jafnvel líkamlega eða andlega
sjúkt.
4. Agið barn yðar af festu og