Úrval - 01.12.1961, Síða 78

86
ÚR VAL
menningarmál á þeirri tí<5, —
og þrjátíu þúsund krónur voru
gífurlegt fé, en vitanlega ekkert
fé til.
Hann óð um þorpið og ræddi
við menn, inni á heimilunum,
á götunni, undir hjöllum og inni
í búðum, hafði oftast orðið sjálf-
ur, hlustaði þó vel, en beið í
ofvæni að komast sjálfur að, ef
lionum var mótmælt, — og fáir
stóðust áróður hans. Alltaf tal-
aði hann um málin, en ekki
einstakiingana, og ef einhverj-
um varð á að blanda einstakl-
ingum inn í umræður um mál-
efnin, þá sló hann á það eins
og einstaklingarnir kæmu því
ekkert við. Hann deildi ekki á
einstaklingana, heldur ástandið
sjálft, um leið og hann benti
á nýjar ieiðir.
Bjarni barðist mjög fyrir þvi
ásamt nokkrum öðrum góðum
mönnum, að þorpsbúar fengju
grasnyt og að þorpið keypti all-
ar jarðeignir, sem því buðust.
Þetta var hans hjartans mál, og
hann og félagar hans unnu sig-
ur. Upp frá því gátu menn farið
að koma sér upp skepnum, enda
hafði rnjög þrengt að fólki, um
leið og fiskveiðarnar brugðust
og verzlunin gekk saman. •— En
öriög Eyrarbakka urðu þau, að
um leið og bifreiðarnar komu,
fluttist meginhluti verzlunar að
Selfossi, sem varð að myndar-
legu kauptúni á fáum árum. —
En það var ekki nóg að eignast
land og úthluta þorpsbúum
skákum til að heyja á. — Það
þurfti að leggja veg út i engjarn-
ar. Hann talaði mikið um það
og fannst seint ganga. Þá gerðist
hann framkvæmdamaður og
fékk son sinn til þess að byrja
á veginum, og þá komu hinir
og héldu áfram verkinu.
Bjarni ræddi oft og mörgum
sinnum um nauðsyn á því, að
þorpsbúar eignuðust vélbáta, svo
að þeir gætu sótt sjóinn lengra,
og vélbátarnir komu, en ekki
man ég það, að Bjarni ætti
nokkru sinni hlut í bát. Hins
vegar var hann tíður gestur i
smíðaskúrnum, þar sem Bjarni
skipasmiður vann, og talaði hátt
og hvelit um hina nýju mögu-
leika, sem opnuðust fyrir þorps-
búa með þessum nýju skipum.
Þannig átti hann upptökin að
flestu, vakti menn, hvatti menn,
dró upp myndirnar af framtíð-
inni, sáði í sálirnar og jörðina,
eldlegur hugsjónamaður og
brautryðjandi.
Bjarni var eklci hirðumaður,
eins og það er kailað, og þykir
stundum sómi að þvi að vera
þannig, en jafnvel hirðuleysi
hans um útlit sitt og annað í
kringum sig varð til þess að
stækka hann i mínum augum
og ég hygg flestra annarra. Það