Úrval - 01.12.1961, Side 140

148
ÚR VAL
skiptin á samri stHndu. Þá getur
vel verið, að Egyptar, sem eru
svo langt i burtu, hafi haldið,
að eyjan hafi skyndilega sokk-
ið í sæ.
Nú á dögum lætur flest fólk
sér nægja að líta á söguna um
Atlantis sem þjóðsögu, er Plató
skapaði sjálfur. En þjóðsögur
eru lífseigar. Til eru menn, sem
halda því fram, að Atlantis sé
enn til á hotni Atlantshafsins.
En þrátt fyrir öll rök og sögu-
sagnir bendir vísindaleg slcyn-
semi til þess, að þjóðsagan um
Atlantis sé uppspuni.
Jarðfræðingar og haffræðing-
ar hafa gert nákvæmar rann-
sóknir á þeim hluta Atlants-
hafs, þar sem Atlantis hefur
verið talið vera. Rannsóknir
þeirra leiddu í ljós, að nær eng-
ar breytingar hafa orðið á botn
inum í 500 milljónir ára. Atl-
antsfjöllin, sem eru í röð neðan-
sjávarfjalia, bera að vísu merki
þess að hafa einhvern tíma ver-
ið yfir sjávarmáli. En það mun
hafa verið einhvern tima í
grárri forneskju, löngu áður en
mannkynið varð til.
Hið sokkna konungsríki Ys.
Önnur þjóðsaga, sem enn er
á kreiki, greinir frá hinu sokkna
konungsríki Ys. Samkvæmt
frönskum sögusögnum er það
úti fyrir ströndum Bretagne, en
sökk í sæ einhvern tíma á 5
öld e. Kr. Frakkar eru hrifnir
af þjóðsögn sinni og lialda þvi-'
fram, að á sérstökum stunduni
geti þeir heyrt klukknahljóm
frá kirkju á hafsbotni. ,
Þrátt fyrir margar tilraunir
hefur aldrei fundizt minnsti
vottur hins horfna rikis. Á þvi
leikur tæpast nokkur vafi,
iiinar kynngimögnuðu sögumr
um Ys eru heilaspuni einn. En
hins vegar má geta þess, að
botn sjávarins úti fyrir strönd-
um Bretagne er vaxinn mjög
miklum gróðri. Það mundi reyn- ;
ast erfitt að finna rústir sokk-
innar borgar, þótt hún væri tiL
Gríska borgin Helice á norð-
urströnd Pelopsskaga (Pelop-
onnesos) er fræg borg, sem 1
liggja á neðan sjávar. HúnT
hrundi í ógurlegum jarðskjálft- '
um veturinn 373 f. Kr. — Sagn-
fræðingurinn Diodorus Siculus,
sem uppi var á fyrstu öld f. Kr.
segir svo frá:
„Jarðskjálftinn hófst að nóttu
til. Þegar þvi húsin nötruðu og
hrundu af afli hamfaranna,
hafði fólkið ekkert þrek til að
berjast fyrir lífi sínu sakir náthj,
myrkursins, undrunar og ringvu'
reiðar, sem greip um sig meðal
þess,- Flestir íbúarnir fórust 1
hrynjandi húsunum, en þegar
dagur reis, flúðu þó nokkrir
rústirnar til þess eins að mseta