Úrval - 01.06.1968, Blaðsíða 94

92
ÚRVAL
suga teppi, eða taka til í klefum,
eða þá hann var að færa manni te,
sem hann hitaði á stórum samovar,
sem haldið var heitum með viðar-
kolum.
Það leið ekki á löngu, þar til lest-
in varð einn samfelldur veizlustað-
ur. Fólk rápaði milli klefanna og
fékk sér sjúss, í hvers annars klefa,
eða það hittist í borðsalnum, sem
varð smámsaman líkari klúbbsam-
komustað en borðsal í lest. Ég vand-
ist á þann rússneska sið, að borða
kaviar í morgunverð (Vænn
skammtur af rauðum kaviar kost-
aði ekki nema 42 cent) —• og síðan
fylgdi ég þeirri venju þeirra, að
bregða sér af lestinni á hverjum
viðkomu stað, til að athuga hvað
hinar gömlu bændakonur höfðu til
sölu, en það voru ýmist ávextir,
hreðkur, laukar, steiktur fiskur,
sælgæti, ostur eða soðnar kartöflur.
Þessari tólf-vagna lest var ekið
af mikilli nákvæmni. Stór tímatafla
hékk uppi í hverjum vagni og sýndi
hún nákvæmlega,, hvenær komið
yrði á næstu stöð og síðan hvenær
þaðan yrði farið aftur og þessari
áætlun var fylgt mjög nákvæmlega.
(Til þess að valda ekki ruglingi,
var allur tími skráður Moskvutími).
Hraðlestin gat farið með 75 km
hraða á klukkustund, en þar sem
umferð eftir járnbrautarlínunni
virðist geysileg, sýndist mér við
mæta lestum á nokkurra mínútna
fresti.
Síberíuhraðlestin lagði að baki
5777 mílur á 158 klukkustundum og
12 mínútum og var meðalhraði, stanz
allur meðtalinn, 37 mílur á klukku-
stund.
TENGILIÐURINN MIKLI
Rússar byggðu Síberíujárnbraut-
ina á dögum keisaranna eða á ár-
unum 1891—1904. Engin þjóð hefur
haft meiri þörf fyrir járnbraut en
Rússar fyrir þessa. Síbería er nærri
tvöföld að stærð við hin 48 ríki á
meginlandi Bandaríkjanna, og stærri
en Kína og Indland samanlögð. Áð-
ur en járnbrautin var lögð, var
maður, sem ætlaði að ferðast frá
Vladivostok til Pétursborgar í vestri
fljótari að komast á leiðarenda með
því að halda til austurs, og sigla
yfir þvert kyrrahafið og til San
Francisco og síðan með járnbraut
þvert yfir Bandaríkin og svo enn
með skipi yfir þvert Atlantshaf og
inní Miðjarðarhaf og síðan Grikk-
lándshaf og þá norður eftir með
einhverjum farartækjum á landi.
Slíkt ferðalag gat tekið manninn
þrjá mánuði, en ferð vestur yfir
Síberíu gat tekið hann eitt ár.
Aldrei hafa jafnmiklar hindranir
verið í vegi járnbrautarlagningar
eins og þessarar. Það þurfti að ryðja
brautarteinum leið í gegnum taiga,
en það er víðáttumikil flækja, 3000
fermílur, af frumskógi, mýrum og
kviksyndi. Það þurfti að byggja
meir en 4000 brýr, og var ein þeirra
meira en hálf önnur míla á lengd.
Sú brú var yfir Amur ána við
Khabaroswk. Hinn napri Síberíu
vetrarkuldi gerði mönnum ókleift
að vinna nema 4 mánuði ársins og
skóflur og hakar hrukku sumsstað-
ar til baka eins og gúmmíverkfæri,
þegar þeim var höggvið í sífrosna
jörðina, en víða fór klaki aldrei úr
jörðu (túndrur). Einn mislukkaður
verkstjóri lagði brautarkafla yfir