Úrval - 01.06.1968, Qupperneq 120

118
ÚRVAL
í öfugri átt við það, sem ætla hefði
mátt, ef hér væri um Squalus að
ræða. Hann tilkynnti þó strax um
þessa sýn sína, þó ekki viss um,
hvað þetta hefði verið. Hann hafði
aðeins séð í svip reykjarstrók, sem
hefði getað verið eftir deyjandi
flugeld. Sculpus var samt snúið við
á samri stundu og stefnt í þá átt,
sem foringinn hafði séð reykinn. —
Það, sem foringinn hafði séð var
reykurinn eftir sjöttu rakettu Squa-
lusar. Tíu mínútum síðar heyrðu
mennirnir um borð í hinum sokkna
kafbáti skrúfuhljóðið fyrir ofan sig.
Það var svo langt síðan, að þeir
höfðu vænzt þess að heyra í leitar-
skipi, að þeir trúðu naumast sínum
eigin eyrum, en hér var ekki um að
villast, það var skip að snúast upp
yfir þeim.
Sculpinmenn fundu strax baujuna,
þegar þeir komu á rétta staðinn,
þeir innbyrtu hana og fundu sím-
ann innan í henni og kapteinninn
kallaði í hann á Squalus. Síminn lá
niður í fremra tundurskeytarúmið
á Squalus og þar varð fyrir svör-
um Nichols sjóliðsforingi. Hann gaf
stutta skýrslu um það, sem skeð
hafði, en gaf Wilkin kaptein síðan
samband við starfsbróður sinn, Na-
quin, í stjórnklefa Squalusar. Skip-
stjórarnir höfðu rétt náð að heils-
ast þegar há alda reið undir Sculp-
in og sleit baujustrenginn, og um
leið símalínuna. Þar með var sam-
bandslaust við Squalus og það sem
verra var, það gat tekið langan
tíma að finna hann aftur.
KLEFINN . . .
Svíinn Momsen hafði aldrei gef-
ið hugmynd sína um björgunarklef-
ann alveg á bátinn, þó að undir-
tektir ráðamanna væru daufar, og
nú gafst honum tækifæri, þegar
gerfilunga hans vakti athygli, að
koma þeirri hugmynd sinni á fram-
færi. Þegar fregnin um gervilungað
varð á allra vitorði, var Momsen
kallaður fyrir borgarlega nefnd,
sem vann að því að auka öryggi
um borð í kafbátum. Hann notaði
tækifærið til að segja þeim frá hug-
mynd sinni um björgunarklefann,
og nefndarmenn spurðu:
— Hvernig stendur á, að þú hef-
ur ekki lagt þetta fyrir flotastjórn-
ina?
— É'g gerði það, svaraði Mom-
sen.
Það varð löng þögn og óþægileg.
Þetta varð til þess, að Momsen gafst
kostur á að hefjast handa á ný við
björgunarklefann. Hann hóf til-
raunir sínar í Key West og fékk
til umráða skrokkinn af S-4, sem
hafði verið dreginn úr hafdjúpun-
um með sínum 40 líkum um borð.
Það voru nú gerðar ýmsar breyt-
ingar á skipinu með hliðsjón af til-
raunum Momsens. Hann gerði nú
hvorttveggja að þrautprófa gervi-
lunga sitt og klefann. Hann gerði
tiiraun sjálfur á 207 feta dýpi og
hafði þá enginn maður bjargazt af
svo miklu dýpi án köfunarbúnings,
Tilraunir hans leiddu til þess, að
ílotinn pantaði 7 þúsund Momsens
lungu.
Þá var það klefinn, sem þurfti
að sanna gildi sitt. Momsen lét
sökkva S-4 á 75 feta dýpi, sendi
síðan niður kafara með strengi, sem