Úrval - 01.06.1968, Blaðsíða 122

120
ÚRVAL
til að stjórna þeim björgunaraðgerð-
um, og fób hann flugleiðina til
Portsmouth.
Penacook hafði margdregið yfir
staðinn, sem Squalus var talinn
liggja á, en einskis orðið var, en
þá var það, að raketta flaug upp í
kjölfar dráttarbátsins. Hann sneri
við og dró enn yfir staðinn.
Niðri í Squalus þj^ði kuldinn
helzt mennina og svo hin tauga-
slítandi bið eftir óvissri björgun.
Þeir sátu flestir í hnipri bæði til
að hlýja sér þannig og eins til að
spara loft. Allir voru mennirnir með
Momsen lungu en Naquin kapteinn
ákvað að grípa ekki til þeirra fyrr
en í ýtrustu nauðsyn. Sjávarkuld-
inn var svo mikill, um frostmark,
að tvísýnt var að mennirnir lifðu
hann af, ef þeir reyndu að bjarg-
ast upp með því að nota gervi-
lungun. Kapteinninn treysti á
björgunarklefa Momsens, þegar að
því kæmi að reyna björgun.
Við útöndun mannanna, myndað-
ist vitaskuld kolsýrumettað loft og
þá var dreift á gólfið efni, sem saug
í sig kolsýruna. Kapteinninn hafði
einnig nokkrar birgðir af súrefni,
sem hann deildi út, þegar honum
þótti nauðsyn til þess bera. Af ráð-
um hug hélt hann loftinu all-kol-
sýrumettuðu, því að það gerði
mennina sljórri og dró mátt úr
þeim. Þeir hreyfðu sig þá minna
og tíminn leið fyrr.
Þegar mennirnir höfðu heyrt
skrúfuhljóðið frá Penacook, hafði
von þeirra um björgun aukizt, en
þegar þeir heyrðu að skipið fór að
sigla fram og aftur yfir þeim, skyldu
þeir strax hvað skeð hafði,
Um hádegisleytið var úthlutað dá-
litlum matarskammti, og síðan aft-
ur, þegar átta klukkustundir voru
liðnar frá því að Squalus hafði
sokkið til botns. Þessi matar-
skammtur saman stóð af baunum,
tómötum og ananas. Mennirnir
höfðu ekki lyst á neinu nema an-
anas, Um 5 leytið heyrðu þeir
skrúfuhljóð í öðru skipi og var það
sérstaklega kraftmikið. Skömmu
síðar heyrðu þeir einnig í sérstöku
tæki, einskonar neðansjávartalstöð,
að skipið með hina öflugu skrúfu
var dráttarbáturinn Wandank og
hann spurði frétta.
Tveir af áhöfninni voru sendir
uppí turninn til að morsa svar á
veggi hans. Þeir rifu burt á kafla
korkklæðninguna innan á veggjun-
um og hömruðu síðan merki sín á
bert stálið með litlum hamri. Högg-
in ætluðu að æra þá um borð í kaf-
bátnum, en myndu þau heyrast upp
á yfirborðið? Ekkert svar heyrð-
ist frá Wandank. Þeir sendu upp
eldflaug frá Squalus en það heyrð-
ist ekkert að heldur frá skipunum
að ofan. Kl. 6.04 heyrðist aftur kall
frá Wandank, þar sem hann spurði,
hvort Squalus heyrði til sín. Þeir í
turninum hömruðu svarið: — Já . .
en fengu ekkert svar um hæl og
leið þannig kortér og mennirnir um
borð voru farnir að efast um, að
þeim tækist að koma frá sér boð-
um með þessum merkjasendingum.
En það kom, að því að Wandank
svaraði og þá með spurningu:
- Hvers margir menn eru í hólf-
um, sem ekkert vatn er í? Lekur
inn til ykkar?
Naquin kapteinn lagði merkja-