Úrval - 01.06.1968, Qupperneq 125

SQUALUS ER SOKKINN
123
heldur fest hann í bakborðsstrengj -
unum, sem hafðir voru í stað lunn-
ingar og rétt hjá lúgunni, sem
bjarga þurfti mönnunum upp um.
Nú var strengurinn, sem renna átti
klefanum niður eftir látinn síga nið-
ur til Martins. Hann missti af end-
anum í fyrstu en náði honum í
næstu atrennu og festi hann við
lúguna.
Kl. 10.30. Martin hafði eytt 22
mínútum á hafsbotni. Það tók 45
mínútur að draga hann upp og
nokkrum mínútum síðar var björg-
unarklefinn látinn síga í sjó. Þeir
sem mönnuðu klefann voru tveir
kafbátaliðar, Mihalowski og Har-
man, Nú átti það að ske í fyrsta
sinn í sögunni, að þeim sem lifað
höfðu að sökkva á hafsbotn með
kafbáti væri bjargað og dýpið var
243 fet eða rúmir 80 metrar. Björg-
unarklefinn hafði aldrei verið
reyndur á slíku dýpi.
Vélarspilið í klefanum byrjaði að
vinda uppá sig vírnum, sem lá nið-
ur í Squalus og klefinn seig sífellt
dýpra og dýpra.
Naquin hafði fengið boð um að
björgunarklefinn væri á leiðinni, og
myndi taka með sér upp sjö menn.
Hann skipaði Nichols liðsforingja að
fara ásamt sex öðrum. Hann valdi
Nichols, af því að hann vildi hafa
öruggan foringja uppi til að gefa
upplýsingar um aðstæður um borð,
sem gætu komið björgunarmönnun-
um að haldi. Ferð björgunarklefans
niður tók 15 mínútur. Mihalowski
tilkynnti: Sjáum kafbátinn ....
Nokkrum mínútum síðar settist
björgunarklefinn á lúguna, og klefa-
mennirnir treystu samskeytin með
boltunum. Momsen gat heyrt upp,
þegar lúguhlerinn í klefanum féll
upp að veggnum og þegar hann
heyrði þennan skell, fannst honum
feginshrollur fara um sig, sagði
hann síðar, Uppfinningamaðurinn
var að lifa uppfyllingu draums síns.
Mihalowski sá óglöggt hin fölu
andlit niðri í myrkrinu, þegar hann
horfði niður um lúguna niður í kaf-
bátinn. Það hrópaði enginn, fagnaði
enginn, sjálfum var Mihalowski
tregt um mál.
,,Jæia,“ sagði hann loks,“ við er-
um komnir. Sg læt síga hér niður
til ykkar súpukrukku, brauð og
kaffi,“
„Hverskonar mannasiðir eru þetta,
að senda ekki munnþurrkur, heyrði
hann einhvern tauta.
Þeir félagar í björgunarklefanum
híálpuðu nú mönnunum sjö, einum
eftir annan upp í klefann og kl.
12.56 e.h. tilkynnti Harman:
„Höfum lokað lúgunum. Tilbúnir
til að fara upp."
Björgunarklefinn reis hægt en
jafnt úr djúpunum, og spilið vatt
ofan af sér vírinn, sem það hafði
áður undið upp á sig. Margar flug-
vélar voru á sveimi yfir staðnum
með fréttamenn. Klefanum skaut
úr kafi eins og fimm metrum frá
Falcon.
Það voru færðir í hann krókstjak-
ar og hann dreginn að síðunni. Tveir
stukku út á hann og opnuðu lúguna
að ofan. Þegar fyrsti maðurinn rak
höfuðið upp um lúguna, gall við
fagnaðaróp frá öllum skipunum,
sem þarna voru saman komin.
Glaðastur allra glaðra í hjarta