Úrval - 01.06.1971, Síða 20

18
ust, eftir að við værum lagðir af
stað upp hamarinn.
15. október. Við lögðum af stað í
hamraklifið og komumst í 150 feta
hæð. En næsta dag byrjaði að rigna.
Þar eð við vorum komnir svo stutt
upp, ákváðum við að snúa við og
bíða þess á jafnsléttu að það stytti
upp. Rigningin hélt áfram í heila
viku.
23. október. Við lögðum aftur af
stað upp hamarinn um hádegisleyt-
ið, ákveðnir í að snúa ekki við, en
halda áfram, þangað til upp væri
komið. Það skall á stormur um nótt-
ina, en það var orðið heiðskírt í
dögun laugardagsins 24. október.
Við klifruðum eins hratt og við
gátum. En við lögðum ekki að baki
nema 80 fet þennan dag, vegna þess
að hamarinn. var sprungulaus og
slútti fram yfir sig.
25. október. Skýjað og kalt, en
mér leið vel, og mér tókst að klifra
alla leið til enda kaðalsins, en það
voru um 150 fet. Við héldum svo
kyrru fyrir um nóttina í 300 feta
hæð.
26. október. Nú var röðin komin
að Warren til þess að klifra á und-
an. Ég átti að vera á eftir og halda
í endann á kaðlinum og vera til
taks að draga úr falli hans með
hjálp kaðalsins, ef hann hrapaði.
Warren tókst aðeins að komast 60
fet upp þennan dag. Var það aðal-
lega vegna þess, að hamarinn slútti
svo mikið fram yfir sig. Við héld-
um aftur til sama staðar og við
höfðum eytt aðfaranótt sunnudags-
ins á.
Það var myrkur í 12 tíma sam-
fleytt að næturlagi, en við höfðum
ÚRVAL
nóg að gera. Við urðum að reka
aukafestingarhæla í bergið til þess
að hengja hengirúmin okkar á. Og
svo urðum við að draga upp fimm
poka af útbúnaði og birgðum, sem
við höfðum meðferðis. Svo skrið-
um við upp í hengirúmin, klædd-
um okkur í peysur og mjökuðum
okkur í svefnpokana, hangandi ut-
an á hamraveggnum eins og leður-
blökur .Okkur tókst að ljúka þessu
öllu á einni klukkustund með því
að vinna stöðugt. Svo borðuðum við
kvöldmatinn ósköp hægt og rólega.
Það tók okkur tvo tíma. Svo
dreyptum við stundum á koníaki í
klukkutíma í viðbót og röbbuðum
svolítið saman. Við sváfum vel, ef
hamarinn slútti fram yfir sig eða
var þverhníptur, þannig að hengi-
rúmin héngu frjáls án þess að snerta
hamravegginn. En það var óþægi-
legra að sofa, ef veggurinn hallað-
ist út á við niður í móti og hengi-
rúmin lágu utan á honum.
27. október. Warren tókst að klifra
alveg að enda kaðalsins fyrir há-
degi með því að notfæra sér þokka-
legar sprungur, sem voru þarna á
veggnum. Okkur fannst þetta vera
fyrsti dagurinn, sem við höfðum af-
rekað nokkuð. En næsta morgun
lenti Warren strax í vandræðum,
þegar hann kom að sprungu, sem
var of víð fyrir festingarhælana.
Eina leiðin til þess að klifra á þess-
um kafla var að festa tvo eða stund-
um jafnvel þrjá af stærstu festing-
arhælunum hlið við hlið, svo að þeir
fylltu út í sprunguna. En slíkt er
ekki örugg klifuraðferð.
Sprungan hallaðist út á hlið, þang-
að til hann var farinn að klifra í