Úrval - 01.06.1971, Síða 82

80
þjónninn frá rannsóknarlogregl-
unni, sem sjá átti um rannsókn
málsins. „Maðurinn er allur saman
reyrður eins og kjúklingur, sem á
að fara að stinga í ofninn.“
„Ef þér skoðið snærin og hnút-
ana betur,“ svaraði Simpson, „sjáið
þér, að snærunum hefur öllum ver-
ið vafið utan um líkamann og að
ailir hnútar eru bundnir þannig, að
þeir snúa upp á við. Þetta merkir,
að maðurinn hefur að öllum líkind-
um bundið þá sjálfur og hert að
með eigin höndum og tönnum.“
Simpson lýsti með vasaljósi sínu
upp í munn dána mannsins. „Það
er jafnvel mjór snærisþáttur fastur
í skoru á milli tveggja framtann-
anna.“
Við lögreglurannsóknina kom það
í ljós, að maðurinn hafði í raun-
inni framið sjálfsmorð. Hann vissi
vel, að hann var mesti sundgarpur,
og því hafði hann reyrt böndum um
sig, áður en hann kastaði sér út-
byrðis af skipinu, sem hann vann á.
HANN HEFUR ALLTAF REYNZT
HAFA RÉTT FYRIR SÉR
Keith Simpson fæddist í Sussex
árið 1907. Hann hóf nám við lækna-
deild Guyssjúkrahússins árið 1924
og yfirgaf aldrei læknadeildina upp
frá því. Hann var stórsnjall náms-
rpaður og vann fjölda verðlauna.
Hann fékk kennslustarf við iækna-
deildina árið 1931 og tók að fram-
kvæma líkskoðanir og krufningar
fyrir lögregluna, og hefur hann nú
framkvæmt 100.000 líkskoðanir.
Snemma á starfsferli sínum lenti
Simpson é öndverðum meiði við
ÚRVAL
þekktan sérfræðing í „John Barley-
corn morðmálinu".
Veitingakona ein, sem átti bjór-
stofu í Portsmouth, fannst myrt.
Málið var óupplýst í nokkrar vik-
ur. En þá gerðist það, að glæpa-
maður einn, Harold Loughans að
nafni, sem hafði mörgum sinnum
verið dæmdur fyrir afbrot og tek-
inn var fastur rétt einu sinni, en
alls ekki vegna þessa morðmáls,
lýsti yfir því, að hann hefði drepið
veitingakonuna í John Barleycorn-
bjórstofunni. Hann sagðist hafa
verið að brjótast þar inn og hún
hefði orðið hans vör. „Ég ætlaði
ekki að gera það,“ sagði hann, „en
þið vitið, hvernig það er, þegar
kona æpir.“
Lögreglan tók hina upprunalegu
skýrslu Simpson til endurskoðunar,
en í henni lét hann í ljós þá skoð-
un, að konan hefði verið kyrkt af
manneskju, sem hefði vanskapaða
hönd. Og förin eftir fingurna á
hálsi líksins voru hin sömu og sjást
mundu eftir hægri hönd Loughans.
Þegar málið kom fyrir dómstól-
ana, lýsti Loughans aftur á móti
yfir sakleysi sínu og tók aftur fyrri
játningu sína. Og yfirlýsing Sir
Bernards Spilsbury, sem þá var
einn mesti sérfræðingur í alþjóð-
legum réttarlæknavísindum, réð úr-
slitum við dómsúrskurðinn. Sir
Bernard hafði rannsakað og prófað
hægri hönd Loughans með því að
heilsa honum með handarbandi og
hrista hana myndarlega. Og hann
hafði komizt að þeirri niðurstöðu,
að hún væri ekki nógu styrk til
þess, að hægt væri að kyrkja með
henni. Kviðdómendur kváðu því