Óðinn - 01.01.1936, Page 50

Óðinn - 01.01.1936, Page 50
50 Ó Ð I N N Marínó Hafstein sýslumaður. Hann andaðist á Svarfhóli í Borgarfirði 10. júlí þ. á., og hafði hann dvalið þar allmörg síðustu æfiár sín, eftir að heilsa hans bilaði. Hann var fæddur á MöðruvölIumíHörg- árdal 9. ágúst 1867, sonur Pjeturs Haf- steins amtmanns og konu hans Kristjönu Gunnarsdóttur, syst- urTryggva Gunnars- sonar, bankastjóra. Var Hannesráðherra elstur þeirra bræðr- anna þriggja, þá Marínó, en Gunnar, bankastjóri, ynsstur. — Marínó tók lög- fræðipróf, með 1. einkunn, við Kaup- mannahafnarháskóla vorið 1897, en fjekst síðan við lögfræðistörf hjer í bænum, og á ísafirði, um nokkurt skeið, þar til hann varð sýslumaður í Strandasýslu 11. ágúst 1899. Vorið 1909 fjekk hann lausn frá embætti, en vann eftir það mörg ár f stjórnar- ráðinu, þangað til hann misti heilsu. — Meðan hann var sýslumaður í Strandasýslu kvæntist hann Þórunni Eyjólfsdóttur, prests Jónssonar í Árnesi, og Iifir hún mann sinn. Býr hún hjer í Reykjavík, ásamt flestum börnum þeirra, sem á lífi eru. Marínó Hafstein var gáfaður maður og vel að sjer, Þótti sjerlega skýr og viss í úrskurðum sínum og dómum, meðan hann fjekst við lögfræðistörf. Hann var drengur hinn besti og naut almennra vinsælda, bæði meðan hann var embættismaður og eins fyrir og eftir þann tíma. Þorsteinn skáld Björnsson, frá Ðæ, hefur minst hans látins með eftirfarandi kvæði: Brotin grein af gildum meiði, glæsirunnur valds á leiði, vottur grænn á hárri heiði. Islands þrótt við þrifnað danskan, þokka’ í fari snyrti-franskan fram hann bar, en frónskan handskann. Ekta sannur málma-meiður, mildur hugur, sigurgreiður, sjónarhringur bjartur, breiður. Aldrei þekti’ eg hjarta hreinna, hetjuanda fararbeinna, drengshug manns til svika seinna. Hrekkjaflækjur honum fjærri á hauðri fóru’, en mannslund nærri, skálmin eiturörvum kærri. Hann var líkur höfðingsbornum hetjum friðarvitrum fornum á fyrstu þjóðar fagurmorgnum. hann hörðum höndum. Enga af sír.um heitustu þrám, sem æskudraumarnir höfðu tendrað í brjósti hins vel gefna unglings, fjekk hann upp fylta. Nepjunæðingar ómildra dóma og misskilnings ljeku óspart um hann og mynduðu harða skorpu á skapgerð hans hið ytra; en okkur, sem þektum hann, var það kunnugt, að innra með honum bjó bljúg og viðkvæm lund; en þrekið var svo mikið, að hann gat fyr brotnað en beygst. „Ámæli þeim engi, og hraunöxum er undir björgum holdi söxuðu, liggur Iemstraður að hann ei æpir með limu brotna eftir nótum“. Sterkasti þátturinn í skapgerð Jakobs var vinfesti og trygð, og af henni hafði jeg, sem þessar línur rita, mikið að segja. Ekkert gat haggað trygð Jakobs til mín, fyr nje síðar, og var þó oft skoðanamunur milli okkar, og hjelt hver fast á sínu, en aldrei varð það okkur að ágreiningi í vinfenginu. — Jakob gegndi mörgum trún- aðarstörfumíþágusveitarsinnarogþjóðfjelagsins.ogávalt með trúménsku og hagsýni, einsog einkendi hann í öllu. Jakob hafði fyrir löngu valið sjer legstað sunnan- undir húsi sínu á Brekku, og fengið þar til leyfi yfir- valdanna. Þar var hann jarðsettur, að viðstöddu fjöl- menni, við lognstafaðan fjörðinn og sólu roðinn, og þar gróa að leiði hans íslenskar kjarnjurtir, sem hann sjálfur hafði upp fóstrað —, og þar blasir við kumbli hans hin tignarlega fegurð Þórðarhöfða, Drangeyjar og Tindastóls, og hinn víðfeðmi Skagafjörður; sjón, sem svo oft á langri lífsleið hafði fylt hann unaði og aðdáun. Jón Jóhannsson. d>

x

Óðinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.