Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 79

Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 79
Ó Ð I N N 79 nafni, og urðum við strax miklir mátar. Sjera Björn hafði verið kvæntur áður, og voru þar heima börn hans af fyrra hjónabandi, nær upp komin. Emil hjet eldri sonur hans, og dæturnar voru víst þrjár. Móðir frú Ingiríðar var og þar hjá dóttur sinni. Þær mæðgur voru ættaðar úr Mýrasýslu. — Annars voru all-flestir íslendingar þarna um slóðir ættaðir af Austurlandi. Var það alt myndarfólk mikið og velmegunarbragur á flestum. Seinna mun jeg gefa nokkrar upplýsingar um lífið í þessari bygð, sem af öllum bygðum vestan hafs er mjer kærust. — Næsta sunnudag, þann 14. des, ókum við sjera Björn vestur í Lincoln sýslu, til kirkjunnar þar. Við fórum all-snemma af stað, til þess að okkur entist tími til að heimsækja frændfólk mitt, — sem bjó á næsta bæ við kirkjuna, — á undan messu. Þar haíði jóhannes, föðurbróðir minn, búið Iengi, og þar bjó nú Guðrún, dóttir hans, með manni sínum, Pjetri Guðmundssyni, yfirlætislausum en dug- miklum bónda; var hann mesta prúðmenni og var jeg glaður yfir þeirri mágsemd. Þar var hjá þeim Anna, ekkja Jóhannesar, og mundi jeg vel eftir henni frá tvíbýlinu við þau í Litladal í Skagafirði, er jeg var 6 ára. Hún var nú orðin háöldruð og blind. — Börn þeirra hjóna, Pjeturs og Guðrúnar, voru 4: Júlíus, sem bjó þar á jörð skamt frá, og var kvæntur fyrir mánaðartíma; hafði sjera Björn sagt mjer, að dregið hefði verið að halda brúðkaupið, af því að búist hefði verið við mjer fyr. Óscar var annar sonur þeirra Pjeturs og Guðrúnar; var hann stór og efni- legur piltur, eitthvað í kring um 18 ára að aldri; hann hafði verið uppáhald afa síns og honum átti jeg að færa gullúrið, eins og fyr er sagt. Sigrún hjet yngsta barn þeirra, mjög efnileg stúlka. ]eg vil ekki reyna að lýsa tilfinningum mínum þessa morgunstund, er jeg fyrst kom á heimili þessa föðurbróður míns, sem jeg hafði þekt í bernsku minni; enda fann jeg og líka, og gat ekki dulist þess, að jeg var þar kærkominn gestur. — Svo eftir kaffiborð var ekið til kirkjunnar. Þar var fjöldi manns saman kominn, og þar á meðal önnur dóttir ]óhannesar, Jóhanna, sem var gift stórbónda þar í sveitinni, C. M. Gíslason; hann hafði tekið lögfræðipróf, og var mikill framkvæmdamaður, sem valið hafði búskapinn fram yfir lögfræðistörfin. Þau áttu fjölda barna og voru mikils metin þar í hjeraði, bæði af Islendingum og annara þjóða rnönnum. — Urðu nú þarna fagnaðar- fundir með okkur frændsystkinunum. ]úlíus, og hin unga kona hans, voru og við kirkju; hjá þeim áttum við sjera Björn að borða miðdegisverð eftir messu. — ]eg prjedikaði í kirkjunni, en sjera Björn þjónaði fyrir altari. Messusiðir Kirkjufjelags Vestur-íslendinga eru talsvert frábrugðnir messusiðum vorum hjer heima. — Eftir messu var svo ekið heim til ]úlíusar frænda míns. Þar var alveg nýbygt hús og vandað mjög; hafði tengdafaðir ]úlíusar, Pjetur ]ökull, trjesmiður, í Minneota, bygt það handa ungu hjónunum. Alt var þar svo skínandi fágað, og jeg tók sjerstaklega eftir hinu gljáfægða gólfi, sem lagt var harðviði, sett saman af mörgum mismunandi litum flísum, sem mynduðu fallega gerð, og var alt gljáborið. — ]eg hafði aldrei veitt svona gólfi athygli fyr, og fór að dást að því. Þá spyr sjera Björn mig ofur-sakleysislega, hvort jeg hafi aldrei sjeð svona gólf áður, og kvað jeg nei við því. Þá hló hann og sagði: >]æja, þú hefur í 4 daga trampað á svona gólfi heima hjá mjer, og þjer hefur ekkert fundist til um«; svo fór hann að stríða mjer á því, að mjer fyndist nú ekki mikið til um neitt hjá sjer, eða öðrum en frændfólkinu. Þegar setst var að borð- um, að mjög ríkulegri máltíð, þá sagði sjera Björn: »Viltu nú ekki segja, að þú hafir aldrei bragðað mat, síðan þú komst til Bandaríkjanna«. Alt var þelta í besta gamni, og kunni sjera Björn gott lag á því, að krydda alla samveru með fyndni og græskulausu gamni. — Þarna var alt föður-frændfólk mitt í sveitinni saman komið við miðdegisverðinn, og fanst mjer dvöl mín hjá því alt of stutt. Um kvöldið kl. 7 var messa í St. Páls-kirkjunni í Minneota, en svo heitir íslenska kirkjan þar í bænum. Það er mjög myndarleg kirkja og var hún full af fólki; eftir messu var haldinn Bandalags-fundur í kjallarasal kirkjunnar, og var þar kaffisamsæti Banda- lagsins mjer til fagnaðar. Hin kristilegu ungmenna- fjelög íslensku safnaðanna eru kölluð Bandalög og stóðu þau aðallega straum af komu minni og ferða- lagi þar vestra. Nú var starf mitt byrjað og unnum við sjera Björn saman að ýmsum fundahöldum, sjerstaklega fyrir yngra fólkið í söfnuðunum. Bandalag var bæði í Minneota og Lincoln sýslu-söfnuðinum, en við Austur- kirkjuna var ekkert Bandalag og var nú verið að tala um að koma því upp. Á sunnudaginn 21. des. messuðum við í Minneota kl. IOV2 um morguninn og kl. 2 í Austurkirkjunni. — I vikunni á milli hafði jeg kynst mörgu fólki í bænum, og ekið út á ýmsa sveitabæi. ]eg heimsótti líka aftur frændfólk mitt, og einn daginn ók Óscar mjer víða út um sveitina. Við urðum miklir alúðarvinir. — Margt þótti mjer ný- -stárlegt að sjá. Vegirnir liggja þar alveg í beinum línum, og liggja allir þráðbeint í suður og norður, og aðrir austur og vestur og er ensk míla allstaðar á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.