Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1898, Síða 145

145
vikna tíraa, þangað til i september, að því er veitt
af. A vorin er vatnið að eins notað til þess að
væta jörðina.
Þegar skurðirnir eru grafnir, er moldin, sera
upp úr þeim kemur, borin í lautir og holur til að
jafna engið. A 8—10 ára raillibili er engið plægt
og herfað, einkum þar sem áður hefur verið heiði,
og er þá fyrst sáð í það höfrura, næsta ár er borinn
áburður á, og er þá sáð byggi, þroskast það svo
um suraarið. Þriðja árið er sáð höfrum og grasfræi,
hafrarnir ná að þroskast og grasfræið vex nokkuð,
og verður gott næsta ár o. s. frv. Seinasta sumar-
ið sem höfrum og grasfræi er sáð, þá er borinn á
tilbúinn áburður; er vanalega borið 347 pd. »Kainit»
(kalíáburður) og 231 pd. »Thomasslagge« (fosfor-
sýruáburður) á dagsláttuna.
Mýrara&ktin (Mosekultur) fær stöðugt meiri og
meiri útbreiðslu. Heiðafélagið hefir tekið mikið und-
ir ræktun og það styður hana hjá einstökum mönn-
um á þann hátt, að það veitir leiðbeiningu kaup-
laust öllum þeim, sem vilja taka mýrar sinar og
móa til ræktunar, og hefir það fyrirkomulag reynst
mjög heppilegt. Stór-fyrírtækjum hefir verið komið
á fót í þessa átt á hinum seinustu árum, og eru nú
á yfir 30 stöðum á Jótlandi stór svæði af mójörð
tekin til ræktunar.
Arið 1889 byrjaði Heiðafélagið á mýrarækt við
Skovbjærg, og hefir Ingeniör Th. Claudi West yfir-
umsjón yfir því. Áður en land þetta er tekið til
ræktunar, er það ræktarlausir lyngmóar, 914 dag-
sláttur. Rétt þar við er sandjörð, sem lika er verið
10