Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1898, Qupperneq 180

180
nokkra presta í Skaftafellssýslu i sektir töluverðar
til fátækra prestaekkna fvrir ýmsar sakir. Þegar
Oddi komu fregnir um þetta, bannaði hann prest-
unum að gjalda sektirnar þar til leitað væri sam-
þykkis stiftamtmanns og kvað dómana ólögmæta,
þar eð biskup hefði einn dæmt. Hlýddu surair af
prestunum þessu og urðu fegnir. Oddur ónýtti einn-
ig dóm biskups yfir séra Jóni, og gegndi hann ept-
ir sem áður allri prestsþjónustu í Þykkvabæjarkalli
i skjóli þeirra Odds og Beyers og sat þar í trássi
við biskup allt til æfilæka.1 Þetta allt tók biskup
eins og nærri raá geta óstinnt upp og sparaði ekki
upp frá því að gera Oddi allt til angurs er hann
gat. Var og um þessar mundir sundurþykki milli
flestra höfðingja á landinu.
A alþingi 1713 kom Þórður Þórðarson, staðar-
ráðsmaður í Skálholti, fram og kvaðst hafa málura
að gegna fyrir lögréttu, en neitaði um leið að við-
urkenna Gottrup lögmanu sem dómara í þeim vegna
þess að lögraaður væri i dæmdum sökum við kon-
ung, sem ekki væru bættar enn þá. Lýsti ráðs-
maður hann því ógildan til að ganga í rétt með
nokkrum manni þar tii hann hefði svarað þessum
sektum. Gottrup fannst hér sneitt of nærri æru
sinni og fékk þá Odd og Beyer til að setja ráðs-
mann i haft.2 3 Til þess að gefa mönnum sem ljós-
asta hugmynd um framkomu Jóns biskups á þessu
þingi og yfir höfuð að tala um háttalag hans í fleiri
tilfellum, vil jeg leyfa mér að tilfæra hér orðrétta
skýrslu frá manni, sem var vottur að því.*
1) Lbs. 681, 4 to.
2) Lögþingisbók 1713, XII.
3) Lbs. 21 fol. Maður þessi var Halldór Hallsson, síðar