Samvinnan - 01.03.1931, Page 50

44
SAMVINNAN
virðist auðvitað mörgum allt of háfleyg, en taka verður
tillit til þess afar mikla kostnaðar, sem ætla verður að
fari til að skipuleggja sölu slíkra fæðutegunda, svo stórt
efamál verður hvort getgátan um kr. 1,35 verð pr. líter
er fjarri lagi svo nokkru nemi.
Sé nú hins vegar athuguð sú hlið málsins, að einhver
Islendingurinn kynni að kenna útlendingum að búa til
skyr, og það tækist að framleiða það erlendis jafngott ís-
ienzku skyri — sem þó ekki hefir tekizt enn, hvorki hjá
íslendingum í Canada né Danmörku, eftir því, sem ég bezt
veit — verður spurningin sú, hverju verði mundi slíkt skyr
þurfa að seljast, svo framleiðslan þar borgi sig. Sé skyr-
ið búið til í heimahúsum erlendis mun kostnaðurinn verða
líkur og á sveitabæjum hér heima. En verði skyrið búið
til í verksmiðjum eða mjólkurbúum og selt sem hver önn-
ur verzlunarvara, mun framleiðslukostnaður þess, ásamt
því sem þarf til skipulagningar sölunni, ekki verða iangt
undir ofangreindu verði, samanborið við „ice cream“ verð.
I sambandi við þessar hugleiðingar er vert að veita
því gaum, að áður fyrr var „ice cream“ búið til í heima-
húsum bæði í Ameríku og Englandi, en nú er það búið til
í stærðar verksmiðjum. Því þrátt fyrir hið háa verk-
smiðjuverð mun almenningi ekki koma til hugar að eiga
við tilbúning til eigin þarfa. Um framleiðslu „ice cream“
í Ameríku skal ég gefa þær upplýsingar, að þar er neyzl-
an á mann á ári komin upp í 13 lítra, og 22 lítra í sum-
um fylkjum. Munu menn af því sjá hvílíkir möguleikar
eiginlega gætu verið fyrir svo að segja takmarkalausri sölu
skyrsins erlendis.
Vörunafnið.
Þá kem ég loks inn á atriði, sem mér virðist skipta
miklu máli og sem þarfnast rækilegrar yfirvegunar, og
það er nafnið á þessari vörutegund, s k y r.
Ég býst við að flestir muni viðurkenna, að útlendum
almenningi verður erfitt að festa í minni orðið „skyr“,
og enn erfiðara að bera rétt fram. Einnig ber þess að