Andvari - 01.01.1975, Side 54

52
ÁRNI GUÐMUNDSEN
ANDVARI
hann hafði ný stígvél og fleira, cr hann
hafði keypt í Liverpool. Daginn eftir
fórum við aftur á stað með járnbraut, bar
ckkert til tíðinda þenna dag, við keyrð-
um í gegnum staði, skóga, yfir ár, undir
jörðinni etc. Næsta dags morgun stað-
næmdumst við á Station nokkurri, sem
nefnist Milwaukee-Junction, áturn við þar
og drukkum, eins og víðar, því nóg var af
veitingahúsum á leiðinni. Þegar við kom-
um hér inn, sáum við, að skrifað stóð á
veggnum með stórum stöfum, að 200
manns gætu fengið hæga vinnu við að
leggja járnbraut hér í grenndinni; var
agentinn hér að segja okkur, að við ekki
skyldum fara lengra fyrst um sinn, en
reyna vinnu þessa, og þar við flestir vorum
peningalitlir, slógum við til og staðnæmd-
urnst hér 10, en Páll, Haraldur, kona,
Hans og Guðrún héldu áfram til Mil-
waukee. Við gjörðum okkur góðar vonir
um, að við hér mundum græða peninga,
og kærðum okkur hvergi. Daginn eftir
byrjuðum við á vinnu þessari, og var hún
erfiðari en við höfðum ímyndað okkur, en
hið versta var, að við hitturn á svo vond-
an yfirmann, að hann gjörði ekkert nema
að skamma okkur út fyrir ónýtingsskap og
sagði, að við ekki ynnum fyrir vatninu,
sem við drykkjum; okkur þótti þetta hart,
því að minnsta kosti voru sumir okkar
fullduglegir. Eg, sem helzt gat talað við
hann, bað hann vel að lifa og skammaði
hann aftur svo mikið sem ég var fær urn,
og vorum við einugir um að fara frá
þrælnum strax í stað, enda gjörðum við
það líka; unnum við þar hálfan dag og
fengum aðeins í staðinn einu sinni að
éta.
Við fórum þessa dags kvöld kl. 11 aftur
á stað vestureftir með járnbrautinni, og
vorum við á ferð alla nóttina; um morg-
uninn námum við staðar í bæ nokkrum,
sem heitir Grand hlaven, heyrðum við
hér, að þeir félagar höfðu fyrst farið í
nótt héðan til Milwaukee, sem liggur
vestan við vatnið Michigan, en Grand
Haven að austan, svo við höfðum góða
von um að ná í þá í Milwaukee, áður
þeir færi út á eyna, sem þá var ásetning-
ur þeirra, en heyrðum síðar, að við yrðum
að bíða eftir gufuskipinu hér til mánu-
dagskvölds, og lögðum við þá á stað. Á
skipinu hitturn við danskan prest að
nafni Wiese, og var hann að fara heim
til sín úr embættisferðum sínum. Hann
var okkur mjög góður, spurði hann mig
mikið, hvort enginn íslenzkur stúdent
mundi vilja stunda guðfræði hér, og
mundi hann fá allt frítt þar til. Sagði ég
honunr frá Páli, sem á undan var kominn,
og sagðist hann mundi tala við hann í
Milwaukee, ef við hittum hann. Þetta
varð lílca, því þeir voru þar búnir að lofa
sér í járnbrautarvinnu, en við, sem höfð-
um reynt hana, og presturinn, sem þekkti
til hennar, réðum þeim frá að ganga að
henni. Við höfðum heyrt í Grand Haven,
að nóga vinnu væri að fá á þeim stað,
sem við nú erum, við sögunarmillur, og
ráðlagði presturinn okkur að taka hana
fyrir það fyrsta, þótt við yrðurn að snúa
aftur; fórum við sama kvöld með gufuskipi
til Grand Haven aftur og þaðan hingað,
sem er skamrnt frá. Kostaði þetta okkur
3Vi dollars. Við fengum strax vinnu hér,
og eru launin 2 dollars á dag eða nálægt
22 mk. Erum við nú búnir að vera hér 6
daga, hefi ég unnið á nóttinni, því millur
þessar ganga nótt og dag og gjöra þær
mikið. Þær eru 28 hér í bænum, og eru
margir skipshlaðningar daglega sendir til
Chicago. Erfiði þetta fellur okkur nokkuð
þungt, sem von er, í fyrstunni. Surnir
stafla borðum, hvar á meðal ég, og verður
hér allt að ganga með dampi; vinnutíminn
er 10 tírnar á næturnar, en 11 á daginn,
er þægilegra að vinna á nóttinni, því hér