Andvari - 01.01.1975, Blaðsíða 71

andvari
FRÉTTABRÉF FRÁ NÝJA-ÍSLANDI
69
að hitta ölsölumanninn, sem hann og
gjörði, og fylgdu pólitíin með. En ölsal-
inn kannaðist ekki við neitt, sagði þar
kæmu svo margir, að hann myndi ekki
eftir þeim öllum. Segir þá Tryggvi við
mig, að ég verði að hafa þetta sem hunds-
bit, nema ef ég gæti komið auga á mann-
inn og sagt pólitíunum til hans. Þau virtu
mig mikið fyrir sér, og tók annað þeirra
í öxlina á mér til samþykkis. Þetta var á
föstudag, en svo leið sá dagur og hinn
næsti, að ekki sá ég manninn og var orð-
inn vonlaus. A sunnudagskvöldið var ég
í öðrum fötum og gekk þá nokkuð lengra
en fyrr og inn í þvergötu. Eg var einn og
engir menn þar fyrir. Þegar ég hafði
gengið um stutta stund, kemur ákaflega
vel búinn maður á móti mér. Þegar við
mættustum, sé ég að það er þjófurinn. Ég
hugsa mig þvi ekki eitt augnablik um,
en þríf til hans eftir megni. Verða úr því
töluverðar sviptingar, og berustum við um
götuna og yfir hana. Þar kom ég við
sniðglímu, svo hann fellur, en í þessu
korna pólitíin hlaupandi. Þegar þau komu,
ýti ég honum til þeirra, og taka þau við.
Eg þreif í vasa minn og sýndi þeim sam-
kyns pening þeim, er ég missti, og benti
á manninn. Þau gláptu á mig, en ég
hvessti augun á móti. Þau töluðu þá eitt-
hvað við hann, en hann svaraði lágt og
var niðurlútur. Meðan á þessu stóð, var ég
kyrr og horfði stöðugt á þá, því þeir virtu
mig mikið fyrir sér. Eftir nokkra stund
tók annað pólitíið gullpening úr vasa sín-
um jafngildan þcim, er ég missti, og fékk
mér, en leiddu bófann með sér. En ég fór
með löndum mínum, sem þyrpzt höfðu að
þessu ásamt fjölda innlendra. Eftir þetta
varð ég svo varasamur, að mig henti ekkcrt
slíkt á ferðinni.4
Meðan við vórum í Glasgow, kom bréf
frá Nýja-Skotlandi, sem sagði, að stjórn-
in þar mundi ekki vilja taka á móti emi-
gröntum. Var því teligraferað til fylkis-
stjórnarinnar þar og spurt, með hvaða
kjörum hún vildi veita þeim, er þangað
ætluðu, land og annan vanalegan styrk.
Svarið kom daginn eftir, að hún gæti að-
eins tekið á móti fáum mönnum.5 Réðist
þá svo, að við færum allir hingað, og
fórum á 5ta degi frá Glasgow og komum
á 10. degi til Qveebeck. Ileldur [var]
verra rúm á því skipi en hinu fyrra. Við
vórum fæddir frá því við komum til
Glasgow og allt hingað, en ekki féll öllum
fæðið vel. Svo var ómögulegt að koma
neinni reglu á þann fjölda, því Islend-
ingar (þó hart sé frá að segja) sýndu og
sýna enn margir, að þeir eru heimtu-
frekir og illt að koma við góðri reglu meðal
þeirra.
Landferðin var löng og erfið, þó verst
væri á vötnunum Superior og Huron,
því þar vóru óþolandi þrengsli og allt illt.
Við komum hingað loksins 21. ágúst, og
vóru þá Austlendingar komnir hér að
vatninu, sem þó fóru 13 dögum seinna
frá Seyðisfirði en við frá Akureyri. Margt
af fólki var veikt á sjónum, en börnin því
meir sem lengur var ferðazt, mest af maga-
veiki, svo eitthvað 50 dóu af báðum flokk-
unum, bæði á leiðinni og fyrst eftir að
hingað kom, flest ung, og höfðu margir
um sárt að binda. Ég missti yngsta barnið
mitt, daginn áður en ég kom hingað.0 011
okkar óhægð og barnadauði kom að mínu
áliti af fjöldanum, því tíminn var svo
langur, því alls staðar varð að tefja til að
fá nauðsynjar sínar, fyrir utan hita,
þrengsli og illt loft og skort á ýmsu, sem
allt stóð af fjöldanum, og skal ég sanna
það með dæmi.
Eitthvað 20 farþegar fóru frá Reykja-
vík seint í ágúst og komu hingað eftir
mánaðar ferð, mjög frjálslegir, og hafði
enginn dáið nema einn maður, sem datt út
af flatbát og drukknaði í Rauðará.7 Þó