Andvari - 01.01.1975, Blaðsíða 57

ANÖvari NOKKUR BRÉF TIL SÝSLUMANNSHJÓNANNA Á LITLA HRAUNI 1872 - 73
55
Washington Harbor, 4. október 1872
Elskulega mamma.
Þótt við ekki séurn búnir að fá bréf að
heiman ennþá, þorum við ekki að draga
að skrifa, því ekki er víst, að við náum
i seinasta dampskip frá Englandi, ef það
dregst lengur að skrifa; samt sem áður
vonumst við eftir bréfunum á morgun,
en pósturinn fer líka á morgun héðan.
Hefi ég nú satt að segja ekki margt að
skrifa núna. Við höfum verið hér á eyj-
unni síðan ég skrifaði seinast; ég hefi
verið í vinnu hjá þessurn manni, er ég
nefndi í bréfi til pabba, og er nú fluttur
alveg þangað; líður mér uppá hið bezta.
Eg hefi ekki grætt mikið ennþá, en samt
tneir en félagar mínir, sem allir hafa verið
hjá Wickmann að höggva skóg. Ég býst
við, að ég verði hér í vetur, hvað sem hinir
gjöra, því það er það vitlausasta, sem
maður gjörir, að vera að hringla úr einum
stað í annan, þótt rnaður gæti einhvers
staðar fengið betri stað en maður hefir,
cn í vor fer ég ljósast eitthvað út í busk-
ann. Eg hefi verið nokkurn veginn frískur
síðan ég kom hingað, enda hefi ég ekki
Hgt mikið á mig með vinnu, því ég hefi
engan yfirmann (eða sem þeir kalla bas
[e. boss]) til að reka á eftir mér, þar ég
nefi haft accordvinnu, það er þægilegra
fyrir alla, en einkanlega fyrir þá, sem
sjálfir hafa verið bas, eins og ég kvað hafa
verið. Ekki hefir mér leiðzt, mig gildir
einu, hvar ég er í veröldinni, ef ég hefi
eitthvað að éta og nettmenni að umgang-
ast - þeir finnast hér eins og annar-
staðar -; ekki er maður fullur hér með
degi hverjum, hér fæst lítið af drykkju-
vórum, er þetta því sá bezti staður fyrir
mcnn, sem vilja hætta að smakka sopann,
eða fyrir þá, sem ekki vilja læra það;
bættur sá skaðinn, segi ég, og svo munt
l'-ú segja. Guðrún Ingvarsdóttir er mín
þjónusta, og leysir hún það prýðilega af
hendi; fötin mín standa sig ennþá, samt
er komið gat á mórauðan sokk, sem ég
ekki man, hvaðan er ættaður; slíkir sokkar
sem okkar finnast ekki í Ameríku. Bjarni
Sveinbjörnsson missti alla sína á leiðinni
ásamt rnörgu öðru, skaði fyrir hann. Eg
er viss um, að þú ekki saknaðir Strokk-
hóls, ef þú ættir hús hér á eyjunni og
hefðir nóg Caffe og saltkjötssúpu, því hér
er mjög hyggeligt. Piltarnir sumir eru
nú farnir að hugsa um að taka sér land
í vor, og verð ég þá ljósast með, en samt
líkast til ckki hér á eyjunni; það er samt
alveg óvíst ennþá, hvort þetta verður
næsta ár eða hvar. Ólafur Hannesson
liggur ennþá í Koldfeber, og hefi ég kornið
honum fyrir í sama húsi og ég er, og er
þar vel hjúkrað að honum; hann lá í 6
vikur hjá Guðmundi frá Mundakoti, en
þar er svo mikill trekkur í húsinu, sem við
héldum kannske mundi olla, að honum
ekki batnaði, og tókum hann því þaðan.
Ég verð nú að segja þér, hvað við helzt
mötumst á hér, er það: hveitibrauð, smjör,
hveitigrautur, pönnukökur, caffi, kartöfl-
ur, - lítið um kjöt - óþrjótandi sýróp, kál
og næpur, flesk og fiskur o. s. frv. Mér
verður rnikið vel af þessum mat og hefi
rífandi Appetit, samt langar mig í svið,
hangikjöt, spaðsúpu, beuf, lundabagga og
síldarsalat, kjamma, ýsu, þorsk, rauðmaga,
stokkandir og steik.
Þegar þú hugsar um, að þú ckki færð
neitt bréf frá mér fyrr en í marz eða apríl
- því fyrsta gufuskip kemur ekki fyrr til
íslands - þá segi ég, að þetta er æðiþunnt
bréf, en ég veit þú tekur viljann fyrir
verkið. Ég hlakka til að fá bréf að heiman,
vona ég það verði bráðum, einnig vonast
ég fastlega eftir mynd af ykkur, en þó
helzt að heyra ykkar vellíðan. Þeim, sem
ég ekki skrifa, bið ég þig bera kæra kveðju
mína. Oft dreymir mig heim, þykist ég
þá vera kominn úr Ameríku og vera stór