Andvari - 01.01.1975, Side 73

andvari
FRÉTTABRÉF FRÁ NÝJA-ÍSLANDI
71
safnaðarmál, og hefur það mál valdið all-
miklum stælum. Sumir hafa viljað fá
séra Jón Bjarnason, aðrir Pál Þórláksson:
báðir eru fáanlegir, þó sinn á hvorn hátt.
Séra Jón gjörir ekki kost á sér nema fyrir
fastákveðin laun, en Páll krefst ekki
neinna ákveðinna launa, því að hann er
launaður af norskri synódu (kirkjufélagi),
sem hann hefir lært hjá og svarizt að
fylgja. En þetta kirkjufélag þykir mjög
ófrjálslynt og kreddufullt, og það svo
mjög, að bæði séra Jón og Halldór Briem,
sem báðir dvöldu urn tíma við skóla sýnód-
unnar, gengu frá, þar þeir vegna samvizku
sinnar ekki þóttust geta aðhyllzt kreddur
hennar. Þessi ágreiningur hefur gengið
hér svo langt, að við höfum skipzt í tvo
flokka, og höfum við, sem kjósum Jón,
haldið fund og kosið nefnd til að semja
safnaðarlög fyrir félag vort, sem sé óháð
öllum öðrum kirkjufélögum. Hér í landi
er engin ríkiskirkja, en mörg kirkjufélög,
sem flest eru óháð hvert öðru, og ckkert
þeirra lýtur neitt undir hina veraldlegu
stjórn, því hér er algert trúarbragðafrelsi.
Söfnuðirnir setja sér lög og kjósa sér full-
trúa, sem semja við prestinn, en ef söfnuð-
inurn líkar ekki við hann, þá segir hann
honum gegnum fulltrúa sína að fara, en
semur við annan, því hér er presturinn
þjónfn] safnaðarins, en ekki söfnuður-
inn prestsins, hvort sem honunr líkar vel
eða illa, eins og heima. í okkar flokk eru
flestir betri menn nýlendunnar, líka er
hann töluvert fjölmennari. Við rituðum
séra Jóni og báðum hann að gjörast prest-
ur okkar. Brá hann sér hingað snöggva
ferð á dögunum, en ætlar að koma alfari i
haust; ekki ólíklegt, að Páll korni lika.
Misjafnt hafa nrcnn verið ánægðir hér,
þó þeir hafi unað sér verst, er hcimsku-
legastar gjörðu sér vonirnar heima, sem
eðlilegt er, því þeir hafa reynt, að þetta
er enginn alsælustaður og að nýbyggjar-
inn hefur við marga og mikla erfiðleika
að stríða fyrst um sinn. Eg fyrir mitt leyti
hef verið mikið ánægðari en ég bjóst við
að geta orðið, að undanteknu því, er bólu-
veikin olli.
Um það bil við komunr hingað í fyrra,
\'óru mikil votviðri, svo allt varð forblautt.
Eftir það kom hin bezta tíð frarn í októ-
ber; þá konr snjóhret nrcð stormi. Hvítn-
aði í bráð, cn tók strax aftur. Veturinn
konr mcð nóvember. Þó gengu geldar kýr
úti í skógunum fram undir jól. Hríðardag-
ar vóru fáir á vetrinum og snjór lítill, oft-
ast frost og heiðríkja, mest frost 37H á Rm.
Flesta daga var unnið að húsabygging og
brautargerðum. Yfirstjórnin lét gjöra eina
aðalbraut eftir allri nýlendunni, 10 faðma
breiða og nálægt 30 enskum mílum á
lengd, og fengu margir atvinnu við hana,
því ekki vóru aðrir en verkstjórar innlend-
ir, hitt allt Islendingar. Kaupið var frá
50 centum til 1 dollars á dag og fæði.
Þeim, sem lengi unnu, munaði það tölu-
vert.
Ekki var að kalla, að vorið kæmi fyrr
en með apríl. Alautt var orðið um sumar-
mál og kýr gengnar út, þó þá væri gróður-
lítið, en ísinn fór ekki af vatninu fyrr
en 20. maí, og aldrei komu verulegir hitar
fyrr en eftir þann tíma; þá komu töluverð-
ir hitar, grasið þaut upp ótrúlega fljótt.
1 júní konr rigningakafli nrikill, svo vegir
urðu hálfófærir og sumstaðar skemmdist
sáðverk, því sumstaðar liggur landið of
lágt og skurði vantar til að taka á nróti
vatninu. I júlí og það sem af þessum mán-
uði er, hefir verið bezta tíð, menn nú
almennt að heyja, sunrir nýbyrjaðir, því
ckki er lengi heyjað. Fullkominn maður
heyjar hæglega kýrfóður á viku, ef þurrk-
ur gefst, því grasið er bæði nrikið og gott.
Menn sáðu miklu af kartöflum í vor,
og lítur út fyrir góða uppskeru af þcinr.
Káltegundir eru mjög misjafnar, því sum-