Andvari - 01.01.1975, Síða 118

INDRIÐI INDRIÐASON:
Endurminning frá sumrinu 1917
Stephan G. Stephansson skáld kom hér.
(Úr minnisbók Indriða á Fjalli 20. júlí 1917).
„Ég veit, að mig íjallauðnin kærulaust, kalt
tíl hvíldar í faðm leggur sér,
og Jrað sem mér kærast var, einstakt og allt,
að eilífu gleymist nú mér.
En þó að ég sofi, rís sólin eins blíð
í sveit minni og þíðir upp kalt,
og það sem ég unni hjá landi og lýð
það lifir og vaknar samt allt.“
(St. G. St.: Dagsetur)
Það er Þorláksmessa á sumri (20. júlí) árið 1917, föstudagurinn í fjórtándu
viku, sólheiður, lognmildur sumardagur. Farið hafði verið í grasaheiði í síðustu
viku, um leið og fráfærnalömb voru rekin til afréttar, og búið var að fara með
ull í kaupstað. Það hallar að miðsumri, heyannir eru að hefjast.
Borið var niður í túnið fyrir þremur dögum. Aðalkaupakonan, hún Sigur-
jóna, kom í fyrradag og önnur í gær. Faðir minn og bræður þrír, fjórir stóðu
við slátt í dag. Fíarðbalatún er þurrt í slætti á þessháttar degi, en nú er liðið
að kveldi, blæjalogn og blíða.
Faðir minn hefur hætt slætti með fyrra móti og gengið frá orfi sínu uppi
á norðurstafninum. Einhver krakkanna var látinn sækja Brúnku niður í Gömlu-
girðingu. Hann hefur þvegið af sér brýnsluna inni í stóarhúsi, hrett niður
ermarnar á einskeftuskyrtunni og klætt sig í treyju. Það liggur eitthvað í loft-
inu (ég veit, hvað það er), og það fyllir mig eftirvæntingu, forvitni og kitlunar-
kenndum hátíðleik. Stephan G. Stephansson er á ferðinni, og hann kemur
líklega hingað í kvöld, og pabhi er að hugsa um að skreppa á móti honum
eitthvað hér suður á brautina (en það er þjóðvegurinn kallaður, sem nýlega
hefur verið lagður frá Húsavík og suður í Breiðumýri).
Ég veit vel, hver Stephan G. er. Flann er skáld, sem fór um tvítugt úr
Bárðardal til Ameríku, hefur átt þar heima síðan, lengstum vestur hjá ein-
hverjum Klettafjöllum. Hann kallar sig Stephan, af því að hann á heima þar,
en annars heitir hann bara Stefán Guðmundsson, en þar sem faðir hans var