Andvari - 01.01.1979, Blaðsíða 63

ANDVARI
JÓNAS GUÐLAUGSSON SKÁLD
61
Har Islands Folk ej sin Frihed kobt for Handling og Hjœrteblod,
og fandt I en mere trofast Vagt om Sproget og Stammens Rod
hos andre Folk, og í Farens Stund et fastere storre Mod?
Man haaner vor Ret, man haaner vor Tro og Haab da vi regnes for smaa,
man hundser vor Kamp for den gamle Arv vore Born skal udelt faa
saa længe vort Sprog har Klang og Kraft, saa længe vort Hjœrte kan slaa.
End lever i Folkets Hjærte en ung og ædel Trang,
og endnu er Sprogets Kilde saa ren som da forst den sprang
og kan sig lofte mod Himlen hojt i Sagn og i vaarfrisk Sang.
Det gror trods Morke og Kulde vort golde hærgede Land,
der glimter en Drom i 0jet hos hver en Pige og Mand, —
og faar vi en Plads i Solen, da se hvad vi endnu kan!
Þessi erindi hljóða svo í þýðingu séra Matthíasar Jochumssonar, en hann nefnir
kvitðið Islandsvísur:
Vard frelsid ei vor c'.gn fyrir afreksverk og blóð?
Vard Island ei þín vardstöd, þú nordurlanda þjód?
Og vard þaö eigi frœgt fyrir vit og hetjumód?
Vor fósturjörd er spottuð, vor frelsisþrá er smáð,
en Frón skal rétt sinn verja með krafti, lífi og dáð,
vort tungumál og vilji er vörn af Drottins náð.
Hvort lifir ekki ennþá vor aldna djúpa þrá
og ítursnjalla tungan sem landnámstímum á,
er hetjuljóðin kveður, sem himinskautum ná?
Því grœnn er enn vor hólmi með hjarn og ís og glóð,
og ægishjálm í augum ber ennþá sveinn og fljóð:
Setjið oss í sólskin, þá þekkist íslands þjóð!
Síðasta skeið ævi sinnar átti Jónas Guðlaugsson heima á Skaganum á Norður-
lotlandi, þar var allmikil skáldabvggð. Þar andaðist hann 15. apríl 1916, tæplega
fertugur.