Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 113

andvari
GAMANSEMI SNORRA STURLUSONAR
111
hét för sinni. Fór Yngvarr þá heim ok bjó til veizlunnar ok lét þá öl heita. En
er at þeiri stefnu kemr, er Skalia-Grímr skyldi til boðsins fara ok þau Bera,
þá bjóst Þórólfr til ferðar með þeim ok húskarlar, svá at þau váru fimmtán saman.
Egill ræddi um við föður sinn, at hann vildi fara. „Á ek þar slíkt kynni sem
Þórólfr,“ segir hann. „Ekki skaltu fara,“ segir Skalla-Grímr, „því at þú kannt
ekki fyrir þér at vera í fjölmenni, þar er drykkjur eru miklar, er þú þykkir ekki
góðr viðskiptis, at þú sér ódrukkinn.“
Steig þá Skalla-Grímr á hest sinn ok reið í brott, en Egill unði illa við sinn
hlut. Hann gekk ór garði ok hitti eykhest einn, er Skalla-Grímr átti, fór á bak
ok reið eftir þeim Skalla-Grími. Honum varð ógreiðfært um mýrarnar, því at
hann kunni enga leið, en hann sá þó mjök oft reið þeira Skalla-Gríms, þá er
eigi bar fyrir holt eða skóga. Er þat at segja frá hans ferð, at síð um kveldit
kom hann á Álftanes, þá er menn sátu þar at drykkju. Gekk hann inn í stofu.
En er Yngvarr sá Egil, þá tók hann við honum feginsamliga ok spurði, hví hann
hefði svá síð komit. Egill sagði, hvat þeir Skalla-Grímr höfðu við mælzt. Yngvarr
setti Egil hjá sér. Sátu þeir gagnvert þeim Skalla-Grími ok Þórólfi.
Þat var þar haft ölteiti, at menn kváðu vísur. Þá kvað Egill vísu:
Kominn emk enn til arna
Yngvars, þess's beð lyngva,
hann vask fúss at finna,
fránþvengjar gefr drengjum;
mun eigi þú, þægir,
þrévetran mér betra,
Ijósundinna landa
linns, óðar smið finna.
Yngvarr helt upp vísu þeiri ok þakkaði vel Agli vísuna. En um daginn
eftir þá færði Yngvarr Agli at skáldskaparlaunum kúfunga þrjá ok andaregg. En
um daginn eftir við drykkju kvað Egill vísu aðra um bragarlaun:
Síþögla gaf söglum
sárgagls þría Agli
herðimeiðr við hróðri
hagr brimrótar gagra,
ok bekkþiðurs blakka
borðvallar gaf fjorða
kennimeiðr, sás kunni,
kérbeð, Egil gleðja.
Vel lagði Egill í þökk skáldskap sinn við marga menn. Ekki varð þá fleira
til tíðenda í ferð þeira. Fór Egill heim með Skalla-Grími.
í lýsingu Egils, er fór á undan þessum kafla, segir um hann m. a„ að hann
væri „brátt málugr ok orðvíss", og liefur höfundur það eftir Agli sjálfum, er
segir í vísunni, að hinn hagi vopnasmiður (Yngvar) gæfi söglum Agli þría síþögla