Andvari - 01.01.1979, Blaðsíða 100

98
STEPHAN G. STEPHANSSON
ANDVARI
sér eins til skammar og nú, og verður
betur, áður lýkur yfir.
„Setið er nú, meðan sætt er,“ Magn-
ús minn. Kveddu konu þína fyrir mig
og segðu henni, að ég aumkvi hana, að
þurfa að lesa bréf mín fyrir þig, sé það
hennar hegning - og vertu nú sæll.
Þinn Stephan G.
Markerville, Alta, 10. marz 1921.
Góðvinur Magnús. -
Þökk mína fyrir bréfið þitt, sem barst
mér í gærkveldi. Viðvíkjandi „Vertið-
arlokum" á ég þau, en hefi enn ekki
komizt yfir tíma til að lesa þau, eins og
margt fleira, sem fyrir var. Átti fjölda
heimajbréfa ósvarað í haust, sökum úti-
anna í sumar, og þá kom „Vígslóði“,
og síðan hefi ég ekki getað sinnt öðru
en einhverju útaf honum, bréfum eða
blaðarifrildi, þessa stuttu stund á dag,
sem ég hefi afgangs frá útiverkum mín-
um. Auðvitað renni ég grun í stefnu
þína í kverinu, eftir ýmsu áður.
Bókin hefur mér ekki verið send. Svo
stendur á, aðhér býr maður og er granni
minn, sem Jónas Hunford nefnir sig.
Hann hefir verið blaða- og bókasali
þeirra útgefandanna austur í Winnipeg-
smiðjunum hér í kring. Þeir snúa sér
oft til hans. I vetur snemma, sagði hann
mér, að Olson hefði ritað sér og beðið
sig að selja „Vertíðarlok" hér, en lézt
ætla að afsvara. Hann lætur svo oft.
Eg tók því óstinnt og taldi hann á að
taka því. Enn kemur hann löngu seinna
til mín og fer með sama mál. Eg hélt
fram, að hann hefði litla ástæðu til að
reyna ekki að selja hér eina tylft, eða
svo. Nú kom hann nýlega, hafði leyft,
að sér væru send nokkur fá eintök. Bauð
mér bæklinginn, sem ég keypti þegar,
og var víst sá fyrsti, sem hann seldi
hann. Síðan veit ég ekki frekara.
Það er ómögulegt, Magnús, að fá
annað en þögn fyrir hógvœrd, hiá þess-
um herrum, sem þú átt við. Það er
margreynt og sannað. Tæpum málstað
þeirra er hættu-minnst að sitja, meðan
sætt er. Svo bölvað sem það er, verður
maður einhverstaðar að láta skella beint
í tönnum þeirra, annars fær maður ekki
„bofs upp úr þeim“. Taktu þetta ekki
svo samt, sem ég sé að hvetja þig til
styrkárni. Langt frá! Hún er þér um
hönd að náttúrufari og væri nú ofraun,
og þinn vegur er eins í áttina fyrir það,
þó þagað sé um. Suður og norður verð-
ur ætíð samt við sig, þó enginn segði,
hvort stefndi. Ég veit það fyrirfram, og
að ólesnu „kverinu“, að engan mun ég
aftelja að kaupa ,,Vertíðarlok“, ef þau
ber á góma.
Ég bið kærlega að heilsa konu þinni
og heimili.
Ltfinu fáir þu áfram unað,
af því þú gazt séð og munað!
Vinsamlega,
Stephan G.
Markerville, Alta, 20. nóv. 1925.
Magnús minn góður.
Nýlega sendi ég þér í pósti „Lestrar-
bók“ Nordals. Má ég biðja þig, jafn-
skjótt og þú hefir lokið við að lesa hana,
að senda hana (ekki mér), heldur til:
Rev. Rögnv. Pétursson -
45 Home Street - Winnipeg - Man.
Ég þarf að ljá sra R. hana til yfirlits
fyrir íslenzku kennslu, tilvonandi, en
bókin er ekki til í Winnipeg.
Vinsamlega,
Stephan G.