Andvari - 01.01.1929, Qupperneq 101

Andvari
Fiskirannsóknir
97
veiðarfæri þefta væri alsfaðar vel séð, en svo er þó
ekki; hefir borið á töluverðri andúð gegn því, bæði í
Bretlandi, Noregi og hér á landi; er sú andúð með
fram sprottin af hinum alkunna ýmugusti, sem fiski-
menn hafa löngum haft á öllum nýungum, en aðallega
þó af því, að það gerir mönnum ómögulegt að vera
með önnur veiðarfæri á því svæði, sem verið er með
það á, í það og það skiftið, og þegar þetta svæði er
heimamið manna, þar sem þeir eru vanir að sækja björg
sina á smáfleytum, en nótarmenn eru aðkomumenn, þá
er auðskilið að andúðin vakni og að mönnum hætti við
að gefa veiðarfærinu sök á því, sem það á ekki skilið,
eins og þegar það er gefið í skyn í bréfi oddvitans, að
afli hafi sjaldan brugðizt á Hafnaleir, fyrri en dragnóta-
veiðin kom til skjalanna, og víst var það, að afli var
enginn austan Reykjaness í sumar á slóðum, sem drag-
nótaskip koma ekki á og sama var að segja um sunn-
anverðan Faxaflóa, og hefði því aflaleysi í Hafnasjó líka
getað verið af öðrum ástæðum. Hættan, sem af nót
þessari stafar, er, að mínu áliti, fyrst og fremst sú, að
þar sem hún er dregin, dragast með henni Ióðir og
lagnet, sem fyrir henni kunna að verða, ef ekki er gáð
vel að, veiðin spillist og veiðarfæri geta skemmzt, [og þar
sem nú dragnótaskip getur legið dögum saman á sama
bletti, er hætt við, að ekki verði næði fyrir önnur veið-
arfæri í kringum það og að menn missi móðinn og
leggi árar í bát, bókstaflega.
Þetta er náttúrlega ófært, ekki sízt þegar um heima-
mið manna er að ræða, sem eg vil fremur skoða eign
heimamanna en aðkomumanna (þó að svo sé að vísu
ekki lagalega séð), þar sem heimamenn hafa sótt á þau
björg sína frá fornu fari. En þar sem öll lögleg veiðar-
færi eru friðhelg samkvæmt alþjóðalögum, þar sem þau