Andvari - 01.01.1895, Page 51
21
miklar, en vetrarbeit fyrir sauðfé því nær engin.
Mór fæst hvergi, en hér er alstaðar brennt áburði
eins og víðast annarsstaðar í Skaptafellssýslum.
Fyrir véstan þetta graslendi taka við Heinabergs-
og Hólmsársandar; yfir höfuð taka sandar, leirur
og grafningar vatnanna yfir mjög mikinn hluta
sveitarinnar, og eru grasblettirnir eins og stórar
eyjar innan um vatnaklasann og sandana. Mýrar
eru fátæk sveit og er bygging þar víða léleg og
fbúarnir fremur stutt á veg komnir, þó er þar miklu
skárra nú en áður var um aldamót og fyrr; eptir
lýsingu Sveins Pálssonar, sem var allra manna rétt-
orðastur, hefir þá verið mikill skrælingjaskapur á
fólki liér og búnaður allur á mjög lágustigi1. Fiski-
veiðar hafa verið hér töluverðar áður, en eru nú
miklu minni, enda þora menn nú varla að koma
á sjó fyrir enskum gufudöllum, er opt skafa botn-
inn rétt upp í landsteinum, einkum á þessu svæði
og suður fyrir Öræfi, þeir hafa hvað eptir annað
sýnt sig líklega til að sigla á fiskibáta úr Suður-
sveit og Mýrum. Enn stunda menn nokkuð há-
karlaveiðar frá Skinneyjarliöfða. Eptir því er sókn-
arlýsingin 1839 segir, hefir þá verið töluverður afli
fyrir Mýrum og allmikil sjósókn frá því snemma á
Góu og til þess hálfur mánuður var af sumri, eptir
það fóru menn að leita hákarla, því ekki þótti hyggi-
legt, sem vonlegt var, að fara í hákarlalegur fyrr
en nótt var orðin björt og veður nokkurn veginn
tryggilegt. Nú er Einholt annexía frá Bjarnanesi
1) Áríð 1839 segir sóknarpresturinn í Einholtssókn, Jón
Bergsson, að þar séu að eins 3 bændur, ein kona og einn
niðursetningspiltur, sem geti dregið til stafs. Lýsing Ein-
holtssóknar. Hdrs. bókmf. Kmb. nr. 18. fol.