Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 66

3ö
að uppsprettu Jökulsár, þar sem allt hið milcla vatns-
megin bunar fram úr jöklinum; eg mældi þar liita
vatnsins, er áin kemur út og var hann ekki nema
1 0 C. Jökulferðin tók ekki lengri tíma en 35 mín-
útur; á jöklinum var æði hált fyrir flatjárnaða hesta,
en ekki varð nema ein slæm sprunga á vegi okkar,
yfir hana lögðum við trébrú, hjuggum með öxi úr
röndum sprungunnar, svo hún yrði stöðugri, og svo
var einn og eiun hestur teymdur yfir. Þegar við
vorum komnir yfir jökulsporðinn riðum við vestur
með jökulröndinni; hún er alstaðar svört og grá af
sandi og stórgrýti, svo hvergi sér í is. Á sandinum
eru hnullungar af alls konar grjóti og mikið af gabb-
ró-steinum innan um; jökullinn og árnar bera þá
einhversstaðar innan úr Vatnajökli og eru þar ef-
laust fjöll úr þessari bergtegund undir jökulbreiðun-
um, en hvergi koma þau fram kringum sandinn,
það menn vita. Hér um bil fjórðung inílu fyidr
vestan Jökulsá er annar farvegur svipaður hinum,
er hún rennur nú í; um þenna vestri farveg rann
áin i hitt eð fyrra; í botni farvegs þessa eru marg-
ar holur og bollar eptir ldakastykki, sem þar hafa
bráðnað á aurunum. Þegar nokkuð dregur vestur
á sandinn eru víðáttumiklar fitjar frá jökli niður
undir sjó og eru þær kallaðar Nýgræður; þó kvað
Jökulsá optast eyða þeim einhvern tíma á 20 ára
bili, en svo grær fijótt upp aptur, þegar sandurinn
losnar við jökulvatnið. Á Nýgræðunum tjölduðum
við og vorum þar um nóttina; var þar ágæt útsjón
um sandinn og jöklana fyrir ofan. Um kvöldið rið-
um við niður að sjó; þar er reki töluverður, er heyr-
ir undir eyöijörðina Fell, fiskbein voru þar líka víða
í sandinum, því mikið brimrotast hér stundum af
fiski. Veður var hið blíðasta og ládauður sjór, en