Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 106

76
að algjörlega varð haglaust í Víðirdal og björguðu
þá bændur fé sinu með því að reka það niður í Lón.
Fé verður hér vænt og fagurt og kvíaær sem eg sá
voru óvanalega stórar, ullarfagrar og stórhyrndar.
Fyrsta veturinn bjó Sigfús þar sem forni bærinn
hafði verið, en flutti svo þaðan og gjörði annan bæ
norðar. Þetta var hyggilega ráðið, því skömmu
seinna tók snjóflóð eldri bæinn og færði veggi og
allt saman langt fram á grundir. Nýlega voru þeir
feðgar búnir að byggja vandaða hlöðu, og svo hafa
þeir sett kláfa á Jökulsá og Víðidalsá, ganga þeir
á digrum vírstrengjum og er vel frá þeim gengið.
Víðidalsá er vatnsmikil og vond í botninn og verð-
ur opt ófær; silungur nokkur kvað vera neðst í
ánni, en kemst ekki langt sakirfossa; vegna gijúfr-
anna er heldur ekki hægt að veiða hann neðra. Þó
búskapurinn, heyaflinn og sauðfjárgeymslan sé örð-
ugleikum bundið i Víðirdal, þá eru þó aðflutning-
arnir erfiðastir; allan kaupstaðarvarning verður að
flytja hinn langa tröllaveg úpp úr Lóninu yflr Kjarr-
dalsheiði, Illakamb og Kollumúla; vegurinn sem eg
fór 1882 yfir Hofsjökul er nú af lagður, hann er
orðinn ófær sakir jökulsprungna; niður í Geithellna-
dal má enn klöngrast sem fyrr, en sá vegur er ill-
fær með burð.
Um morguninn 17. ágúst fór eg úr Víðidal upp
á öræfl og fylgdi Jón bóndi Sigfússon okkur. Yflr
Víðidalsá fórum við fyrir neðan bæinn og riðum
svo upp á hjalla austan í Kollumúlanum; þar fellur
Múlaá í háum fossi niður stallana og í Víðidalsá;
hún kemur úr vatni uppi á Kollumúla; þar uppi
kvað vera nokkrar aðrar tjarnir og renna úr þeim
lækir vestur til Tröllakróka. Frá Múlaá riðum við
hjallana inn í Víðidalsbotn; blágrýti er hér aðalefni