Andvari - 01.01.1895, Page 137
107
•um vanmætti sitt gagnvart útlendri og ábyrgðar
'lítilli stjórn.
Þetta er dálagleg upphæð. Lagaskólinn hetði
•ekki kostað meira 4—5 fyrstu árin.
Það er að vísu illt til þess að vita, að hinum
dýrmæta tírna þingsins og fé þjóðarinnar skuli vera
þannig kastað í sjóinn, en þó er hitt verra, hve
skaðleg áhrif þessi hóflausa brúkun synjunarvalds-
ins hefur á öll störf þingsins. Þingmenn ganga að
starfi sínu með þeirri meðvitund, að þeir vinni að
nauðsynjamálum þjóðar sinnar fyrir gýg, Þótt þeir
séu sannfærðir um, að lög þau, er þeir samþykkja,
■séu landinu þörf og gagnleg, þá stoðar það ekkert;
þegar lögin koma út fyrir pollinn, er þeim synjað
•staðfestingar að ráði þeirrar stjórnar, sem þekkir
milclu ver, hvað Islandi er fyrir beztu, en beztu
menn þjóðarinnar, og þingið hefur engin ráð til að
fá vilja sínum framgengt gagnvart þessari stjórn.
Hvaða löggjafarþing í heimi skyldi verða að sæta
•slíkum kostum? Það er ekki að undra, þótt þetta
kunni með tímanum að draga úr áhuga sumraþing-
manna á ýmsum nauðsynjamálum þjóðarinnar og
gjöra þá miður vandvirkna á lagasmíðina. Það er
sannarlega ekki uppörfandi í hvaða verki sem er,
að ganga að því sem vísu, að hvernig setn það sé
af hendi leyst, verði það til ónýtis, og ekkert er
eðlilegra, en að kastað sé höndunum til þeirra
starfa, sem árangurinn ekki er meiri af.
í þingfrjálsum löndum, þar sem þing og stjórn
eru samhent í löggjöfinni og hafa það stefnumið að
efla framfarir þjóðar sinnar og hagsæld, mun það
■ optar vera stjórnin, sem á upptökin til hinna stærri
-og vandasamari þingmála, er það og talið hlutverk
■hverrar þingbundinnar stjórnar, að búa sem flest