Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 155

125
inni eru þannig lagaðar, þá má vona, að hún fyr
eða síðar komist til sannleikans viðurkenningar i
þessu máli, og veiti á endanum samþykki sitt til
þeirra stjórnarlaga, er Islendingar sjálfir hafa sam-
þykkt, og ljái þannig liðsinni sitt til þess, að losa
þá við valdboðin stjórnarlög. Með því styrkir stjórn-
in hina dönsku alríkiseiningu, en með því að beita
þeirri aðferð, er hún hingað til hefur beitt gagn-
vart sjálfstjórnarkröfum vorum, gjörir hún tvennt
illt, hún neyðir fátæka þjóð til kostnaðarsamrar bar-
áttu fyrir réttindum sínum, og gjörir íslendinga
Dönum fráhverfari. Þannig veikir hún alríkisein-
inguna, sem þvi að eins getur lialdist báðum þessum
þjóðum til gagns, að hún sé byggð á réttlæti en
•ekki á gjörræði.
í konunglegri auglýsingu til íslendinga 15. des-
•br. f. á., er það eitt með öðru tekið fram gegn end-
urskoðun stjórnarskrárinnar, að hið núverandi stjórn-
arfyrirlcomulag sé og hafi reynst svo viðunandi, að
við það megi lilíta til fulls. Hverjum vill stjórnin
segja þetta? Skoðar liún íslendinga þá óvita, að
þeir ár eptir ár verji tíma og ærnu fje til að iá
breyting á því stjórnarfyrirkomulagi, sem þeir telja
viðunandi? Má ve«a, að stjórnin sjálf liíi í þeirri í-
myndun, að þetta fyrirkomulag sé viðunandi, en það
er þá af því, að hún er svo bráðókunnug högum
og þörfum íslands. Einmitt af þvi, að íslendingar,
sem þekkja miklu betur, hvað þeim er fyrir beztu,
en danskur maður, sem situr önnum kaíinn í dönsk-
um málum suður í Kaupmannahöfn, einmitt af því
að þeir telja liið núverandi stjórnarfyrirkomulag ó-
liafaudi og óþolandi, sækja þeir það svo fast að fá
breyting á því. Hér er líka sjón sögu ríkari. Vér
erum í pólitiskri bóndabeygju hjá þessari dönsku