Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 163

133
en öflug trygging réttinda íslensku þjóðarinnar gagn-
vart Dönum. Raunin .gefur vitni. Löggjafarþing
íslendinga er þegar búið að hafa sum mál í tuttugu
ár á dagskrá samkvæmt yfirlýstum vilja allrar þjóð-
arinnar, og þó er þeim jafnlangt komið og þegar
ráðgjafarþingið fyrir nær því 50 árum fyrst tók þau
á dagskrá sína, einungis vegna þess, að danska
stjórnin er þeim mótfaliin.
Vér höfum ekki unnið stjórnarbótarmálið, fyrr
en vér höfum tengið stjórnarlög, sem alþingi hefur
samþykkt á lögskipaðan hátt, og konungur vor stað-
fest. Þangað til lifum vér undir óhentugum og vald-
boðnum stjórnarlögum. En hve lengi mun danska
stjórnin synja oss allrar liðveitslu til að fá breytt
stjórnarlögum vorum í hagkvæmara horf? Um ald-
ur og æfi, myndi næst að svara, ef trúnað skyldi
leggja á svör stjórnarinnar. En vér viljum þó að
svo stöddu ekki ætla stjórninni slíka ósvinnu. Bæði
er það, að þeir menn, sem hingað til hafa orðið fyr-
ir svörum af stjórnarinnar hálfu, verða það ekki
jafnan, og svo er hitt, að þótt það hingað til hafl
verið full alvara þessarar stjórnar að breyta i engu
stjórnarlögum vorum, þá eru synjunarástæður þær,
er hún hefur borið fram, í raun og veru svo ófram-
bærilegar, að það er næsta ólíklegt, að enda hún,
auk heldur önnur ný stjórn, geti notast við þær ár
frá ári. En stjórnin þart engar ástæður, hún getur
brúkað hreinan og beinan hnefarétt við Islendinga
bæði í þessu máli og öðrum, hún veit að þeir geta
að eins vegið með orðum en ekki með vopnum. Að
þvl leyti er henni óhætt að traðka réttindum þeirra.
En þær getsakir viljum vér heldur ekki gjöra stjórn-
inni, þótt sumar aðfarir hennar bendi fremur á, að
hún viti, hvað hún má bjóða sér við Islendinga.