Andvari - 01.01.1895, Page 195

165
ið á árbökkunum ; harðbalalegir eyrarindar eru sum-
staðar móflikróttir af stórum þjettum toppum af
hrossanál (Juncus halticus). Smárinn (Trifolium
repens) myndar víða stóra ljósleita bletti á hinurn ið-
grænu þjettgrónu engjaspildum. I dálitlu síki rjett
við veginn, sem iiggur um miðjan dalinn, óx mikið
af Cannitriche Tiamulata (vatnsstjörnu), sem er
mjög fíngerð ljósgræn planta með smáum strykmynd-
uðum mótsettum blöðum), svo yfirborð vatnsins var
fagurgrænt og inn í þessa .grænu voð óf lónasól-
eyjan (Batrachium Drouetii) hin smágervu hvitu
blóm sín, en innan um mosann í kring óx grýta
eða lækjaarfi (Montia fontana), Stellaria crassifolia
(sandarfi), og með bökkunum skreið Alopecurus
fulvus (vatnsliðagras) langt út ( sikið og teygði
svo blómöxin upp úr vatninu.
I hliðunum er fjölbreyttari gróður. Þar eru
mýrateigar með starung og eltingu, valllendisdrög og
lautir, en milli þeirra lyngmóaholt, smámelakollar og
lækjaskriður. Valllendisgróðurinn er sumstaðar mjög
fjölskrúðugur; í einni valllendislaut taldi jeg á litlum
bletti yfir 20 tegundir. Aðalgróðurinn myndaðist af
snarrótarpunti (Aira cœspitosa), foxgrasi (Phleum
alpinum), ilmreyr (Anthoxanthum odoratum), finn-
ung (Nardus stricta), Luzula campestris(vall-hæru-
sefi) og nokkrum st'órum, t. d. Carex capillaris, og
innan um grösin uxu svo ýms blómgresi á víð og
dreif. Sumstaðar er smárótarpunturinn alveg yfir-
gnæfandi, einkum á uppgrónum lækjaskriðum og
hjer og hvar á umvörpunum fram með fjallsrótun-
um.
Lyngmóagróðurinn er samsettur af hinum vana-
legu móaplöntum, krækilyngi (Empletrum) blá-
berja- og aðalbláberj alyngi (Vaccinium uligi-