Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Qupperneq 46

236
Næturtöfrar.
IÐUNN
sér að gestinum og sagði í veikum rómi: »Kom inn!«
Síðan aftur til mín og bætti við: »Komdu meðlampann!*
Monorama kom nú inn í herbergið og fór að tala
við hana. En rétt í því kom læknirinn til þess að vitja
sjúklingsins.
Hann hafði með sér tvö meðalaglös. Hann sagði við
konu mína: »Það, sem er í bláa glasinu, er til útvortis
brúks, hitt eigið þér að taka inn. En gætið þess vand-
lega að fara ekki glasa vilt. Það er banvænt eitur í
bláa glasinu*.
Hann gaf mér einnig fyrirskipanir um þetta sama og
lét glösin á borðið við rúmið. Þegar hann var að fara,
spurði hann dóttur sína, hvort hún ætlaði ekki að
verða með.
Hún svaraði: »Pabbi! Hví skyldi ég ekki verða hér
eftir? Hér er engin kona til að líta eftir henni«.
Þegar konan mín heyrði þetta, tók hún viðbragð:
»Nei, nei, þér skulið alls ekki gera yður ómak mín
vegna. Hér í húsinu er gömul kona, sem stundar mig
eins vel og hún væri móðir mín«.
Svo sneri hún sér að lækninum og sagði: »Læknir!
Hann er búinn að sitja svo lengi hérna inni í hitanum
og loftleysinu. Viljið þér ekki taka hann með yður, svo
að hann fái hreint loft í lungun?«
Læknirinn var á sama máli, og hann sagði við mig:
»Komdu! Við skulum ganga okkur ofurlítinn túr með-
fram fljótinu*.
Eg var tregur, en lét þó til leiðast. Og um leið og
læknirinn fór, áminti hann konu mína aftur um að fara
gætilega með meðalaglösin. —
Þetta kvöld borðaði ég miðdegisverð með lækninum,
og það var mjög áliðið, er ég kom heim.
Ég sá undir eins að kona mín leið óttalegar þján-