Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Qupperneq 57

IÐUNN Lifandi kristindómur og ég. 247
stórri grasflöt undir geysiháu fjalli. Að neðan er fjallið
vaxið valllendisgrasi, en efra eru blágrýtisskriður, sem
víða eru grónar grasgeirum og mosatóm. Þar uppi Yf>r
gnæfa háir klettar, alsettir löngum og fögrum klettabelt-
um, sem liggja í reglubundnum, láréttum röðum hvert
upp af öðru. Efst teygja sig háir grágrýtistindar eins og
gamlir kastalaturnar upp í himinblámann, en niður á
milli þeirra hafa regn og stormar sorfið skörð og hvilftir
niður í fjallseggjarnar. Neðan við túnið er langt og
breitt lón. Milli lóns og sjávar er allbreið fjara. Þar
gnýr Atlantshafið svarta sanda.
Tæpa mílu vegar fyrir vestan bæinn skagar fell eitt
hátt og fagurt suður úr meginfjallgarðinum. Það heitir
Fellsfjall. Austan undir þessu fjalli stóð fyr á öldum eitt
af veglegustu höfuðbólum landsins. Sá bær hét að Felli.
Þar bjó á 18. öld ísleifur sýslumaður Einarsson, sem
margt manna er frá komið. Sagt var, að ísleifur hefði
átt dætur tvær, er dóu úr bólunni hinni síðari. Það var
í frásögur fært um mikillæti móður þeirra, að hún hafi
iátið skauta dætrum sínum í líkkistunni.
Sonur Isleifs var ]ón, er sýslumaður varð að Felli
eftir föður sinn. Sagt var, að móðir hans hafi viljað láta
kenna syni sínum galdra. Til þess var fenginn galdra-
maður af Austurlandi. Sá hét Páll og var kallaður Vísi-
Páll. Nokkru eftir að Vísi-Páll kom að Felli, tók hann
sótt þunga. Sóttu þá að honum púkar og djöflar, svo
að ekki þótti fært að láta hann liggja í mannahýbýlum.
Var honum því komið fyrir í einum fjósbásnum. Svo
magnaður var djöflafansinn kringum Pál, að engum var
fært að stunda hann í legunni nema ]óni ísleifssyni.
Þessi sótt dró Pál til dauða. Ekki þótti hæfa að grafa
slíkan galdrasegg í vígðri mold. Var því lík hans sett
niður vestan undir Fellsfjalli, inn undir jökli, langa leið