Hlín. - 01.10.1901, Qupperneq 99

98
ur eftir endilöngu þar sem prjóninn vantaði í. En þá
verður að sauma saman lengjurnar á eftir eins og t. d.
vaðmál, í stað þess að þræða þær saman. Þessi aðferð
hentar oft vel.
Þegar skyrtur eru prjónaðar, er oft sama lengjan
liöfð að aftan og framan yfir öxlina. Yið nærfataprjón
er oft prjónuð áfram cin löng Jengja, og svo rakin sund-
ur á eftir að vissum lengdnm, og er svo þrætt sam-
an á eftir.
Ef fyrir kemur að vólinni er snúið oflangt við flat-
prjón, svo að eitthvað af prjónunum falli niður af hjarta-
blaðinu um miðjuna, þeim megin sem bandið er ekki;
þá má laga það hæglæga, með því að draga upp eínn og
einn af niðurföllnu prjónunum, með lausum prjóni, og
um leið snúa vélinni ögn til baka á meðan.
Víðari solika, en hægt er að gera með almennu að-
ferðinni í þessari vél, má gera á líkan hátt og víðar
buxnaskálmur, sem sé með því, að prjóna efri hluta bols-
ins flatann og setja svo misbreiðan auka í um kálfann.
— -— Og ei' sú aðferð við sokka.prjón (hvað þá almenna
aðferðin) fljótlegri en sokkaprjón er almennt í stóru dýru
vólunum. En almenna aðferðin dúgar fyrir flestar al-
mennar sokkastærðir, og með henni er unt að prjóna
10—20 pör sokka á dag' með l»æl og totu að öllu
leyti i þessum vélum, svo a.ð ekkert er eftir nema að
fella af fitina og þræða saman eitt. gat á totunni.
Af' flatprjóni (til stórflíka) má gera alt að 2000 urn-
ferðir, eða alt að 15 feta lengju á kluklcustund.
Þessi vél er ómissaudi áliald á liverju einasta
sveitalieimili.
Hún kostar aðeins kr. 50,oo.