Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 25
21
lmið verður á ný að taka lán til þess að geta aflað sér
uýrra ákalda, endurbætt mjólkurskálann eða bygt hanu upp.
Þegar öllu er á botninn kvolft, er því eign hvers einstaks
í rnuuum félagsins tiltölulega lítils virði; skuldlaus eign er
sama sem engiu. En svo er einnig bætt úr þessu með
því að lieimila þeim, er gengur úr félaginu af áðursögðum
ástæðum, að veita öðrum hlutdeild síua í húsinu, Við 11.
og 12. gr. liefi eg ekkert að athuga. Um 13. gr. vil eg
taka það fram, að nauðsynlegt er að veita stjóru fólagsius
heimild til að halda einhverju eftir af andvirði smjörsins til
sjálfsagðra, árlegra útgjalda, svo sem til þess að endurbæta
það sem aflaga fer, kaupa salt, lit, bókfellspappír, ilát undir
smjörið o. s. frv. — Við 14. og 15.gr. er ekkert sérstakt að
athuga.
Eins og áður er tekið fram, þá má liafa þessar reglur
á ýmsa vegu, eftir því hvernig tilhagar á hverjum stað.
Eu í aðalatriðunum ætla eg þó að þetta „uppkast11 geti leið-
beint mönnum þegar gjörðir eru samningar um mjólkurbiý
eða samdar reglur fyrir þau. Hér er að visu slept ákvæð-
um um það, hvernig atkvæðaréttinum skuli skift. í flestum
mjólkurbúareglum i Danmörku er svo ákveðið, að atkvæði
skuli liver eiga fyrir hverja kú, sem hann á. Hver félags-
maður hefir því jafumörg atkvæði og kýr liaus eru margar
Dess eru og dæmi, að atkvæði sé gefið fyrir hverjar 5 kýr
þanuig, að sá sem á 1 -5 kýr, liefir 1 atkvæði, sá sem á
5—10 kýr hefir 2 atkv. o. s. frv. En þetta geta menn á-
kveðið á ýmsa vegu og skal eigi fjölyrt um það. Annars munu
flestir kunna bezt við, að liver einstaklingur liafi að eius
sitt eigið atkvæði án tillits til þess hvort hanu á margar
kýr eða fáar.
Það hefir heldur eigi verið tekið fram í reglunum, hvernig
skuli farið með eigur félagsins, ef búið hætti eða legðist
niður. Þegar svo ber undir, þá eru vanalega seld öll áhöld
og hús, innan fólags eða við opiubert uppboð.
Andvirði hins selda gengur svo til lúkningar þeim
skuldum, er hvíla á búiuu eða fólagiuu; eu sé einkver af-
L