Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 30
26
vegna, er skógarkjarr i fjallshliðunum upp undir kletta,
það er injög lágvaxið einkuni að vestanverðu, hæðin 1—3
fet. Víða í þessum fjörðum er skóginum hætt við skemd-
um af skriðum, þó er það ekki svo í Þorskafirði eða inu af
Berufirði.
Skálmarfjörður er allstór og fallegur. Vestanverðu við
hann er hið einkeunilega Múlaues, með háu og suarbröttu
fjalli, eins og þríhyrning í lögun, fráskilið aðal fjallgarðin-
um, tengist að eius við hann með lágu eiði. Fjallshlíðarn-
ar eru gróðurlausar alstaðar nema að suðvestanverðu og þar
fram af er mjótt undirlendi með nokkurum bæjum. Austan
megin fjarðarins i hliðinni er ofurlítið skógarkjarr í Sels-
kers landareign, einkum innan við bæinn. Nokkru þar inn
af í Illugastaðalandi er lítið kjarr og Skálmardalur er hrísi
vaxiun frá íjarðarbotni og langt inn eftir.
Vattar/jörður skerst inii úr Skálmarfirði til hliðar; fallegt
sauðland er beggja megiu fjarðarins og i daluum inn af;
meiri hluti þess heyrir undir Múla, Vattarnes á að eins
austurhlíðina inn undir fjarðarbotninn. Hlíðarnar, beggja
megin, og dalurinn er skógi vaxinu; neðan til er allmikið
af víði, en birkið aðallega ofar, hæstu hríslurnar eru 8—9.
fet.
Kerlingarfjórður skerst iun milli Múlaness og Litlaness
og inn úr honum aftur Mjóifjörður. í hlíðunum við Mjóa-
fjörð, einkum að austanverðu, er skógarkjarr all viðáttu-
mikið 2—4 feta hátt, það er stærra eftir því sem innardregur
og fallegast inu í fjarðarbotniuum, en þegar dregur út með
Kerlingarfirði, að vestanverðu, fer allur gróður minkandi,
þar til kemur út að Evirkjubóli, þá fer graslendið að aulcast.
Kjálkafjörður skerst inn milli Litlaness að austan og
Hjarðarness að vestan, í'honum eru merkin milli Múla-
hrepps og Barðastrandarhrepps. Skógur er inn ineð Kjálka-
firði að austanverðu, neðau til í brekkunum og inn fyrir
fjarðarbotninn, þar nær kjarrið upp undir kletta og heldur
þvi áfrain út undir Auðna. Hæztu hrísluruar, sem eg fann
á þessu svæði, voru 8 feta háar, Þetta kjarr er víða undir