Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 28
24
ýmiskonar lyngi og víði fram til fjallanna, en heimar ber
meira á fjalldrapanum.
t Berufirði er ekkert undirlendi, landið er vaxið lyngi
og fjalldrapa og lágum hrísskógi alveg niður að sjó.
Engjarnar eru mestar til fjallanua. Þegar kemur út á
Reykjanesið, minkar kvistlendið, fjallið verður brat.t og
bert, með grasgeirum milli skriðanna, upp undir klettana.
Bæirnir standa Jjar við fjallsræturnar; niður undan þeim
er stór mýrarflói, sem mætti bæta mikið með uppþurkun og
áveitu. Á Reykjanesinu er alls enginn skógur inn að
Barmahlíð, sem er austan á þvi. Þaðan og alla leið inn
fyrir botninn á Berufirði og út að austanverðu við fjörðinn,
í Hafrafells og Borgarlandi, er nokkurt kjarr, en alstaðar
lágvaxið og kræklótt. Bezt er það, á þessu svæði, í Beru-
fjarðarlaudi i svo kölluðum Sætrum, sem er inn af bæuum
Berufirði. Þar uppi á hálsinum nær skógurinn saman við
Kinnastaðaskóginn í Þorskafirði. Þetta kjarr er hvergi
hærra en 3—4 fet.; í Þorskafirðinum er það enn lágvaxn-
ara og strjálla og minst er það í Kollabúða- og Skógalandi.
í Þorgeirsdal, inn af Þorskafirði, er lítið eitt meiri skógur,
einkum innarlega.
Út með Þorskafirði að vestan er kjarrið mjög lítið og
gisið; þegar kemur út hjá Gröf, fer það að batna og þar
fyrjr utan, i svo kö'Uuðum Teigsskógi, er Jrað hávaxnast og
Jjéttast. I Þorskafirði og Berufirði er jarðvegurinn milli
hrisrunnanna mest vaxinn lyngi, en lítið er þar um gras-
lendi. Teigsskógur er austan á Hallsteinsuesi; mikið af
honum heyrir undir Stað á Reykjanesi. Hæstu hríslurnar
eru 6—8 fet og gildleiki stofnsins við rót G þuml. Hanu
timgast þar, eins og víðast annarstaðar hór á landi, bæði
með fræi og rótaröngum. Heldur virðist. skógurinn vera
i framför, ársvöxtur i fyrra á mörgum greinum um G þuml.,
en það litur svo út sem vöxturinn verði rninni þetta sumar. Hann
liefir verið höggvinn talsvert mikið og rjóðurfeldur um of;
Jiyríti að haia eftirlit með að Jiað verði ekki gjört framvegis,
en þar mun mega höggva talsvert til muna að skaðlausu,