Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 229
221
fyrir komið. Þessi kostur fleirstæðuhúsanna ætti vissulega
að vera þungur á. metunum móti vinnufólkseklunui, sem nú
er kvartað um.
Þá er það einn kostur fleirstæðuhúsanna, að það verð-
ur tiltölulega kostnaðarminna að stækka þau en fleirstæðu-
húsin. Á þetta bendir Benóní í ritgerð sinni. — Það má
jafnan auka við þau með því að eins að kippa gaflinum úr
aðal húsinu. Iíafi bóndinn því i hyggju, er haun byggir
fleirstæðuhús, að auka við húsum síðar í sömu tóftinni, þá
get.ur hann hlaðið hráðabyrgðagafl, sem ekki þarf að vera
eins vandaður og ella; í hús eins og talað er um hér að
framan, telur Benoui slíkau gafl að eins tveggja manna
verk á dag og er það ekki mikill kostnaður, þessum gafli
er svo kipt burt, þegar aðalhúsið er stækkað. Þetta er
ekki nærri eins hægt aðstöðu við einstæðuhúsin.
Með því að þakflöturinu á fleirstæðuhúsunum er svo á-
kaflega stór í samanhurði við þök einstæðuhúsauna hvers
um sig, þá verður risið á þeim að vera miklu minna en á
einstæðuhúsunum, því að annars yrðu þau óþarflega há og
þar af leiðandi viðafrek. Bis á húsi því, sem Benóní lýsir
er 1 kvartil á alininni. Eg er houum samdóma um, að full
vel megi verja hús með flatari þökum en alment liefir tíðk-
ast, að miusta kosti á Norður og Vosturlaudi, en samt er
eg hræddur um að þetta ris só heldur lítið á torfþaki, eftir
því som veðráttufar er víðast hvar hér á landi. Á suður-
landi er sjálfsagt ekki tiltök að hafa torí'þök svo rislítil, og
eg efast uiu að þau blessist sumstaðar á Norður- og Vest-
urlandi og sjálfsagt ekki nema þar sem torfrista er.því betri
og með ágætri hirðingu.
Þegar eg las ritgei’ð Benouís, þá datt mór i liug hvort
ekki væri í mál takaudi að koina í veg fyrir allan loka á
húsum þessum, með þvi að liafa járnþök á þeim, eius og
víða er farið að tiðkast á heyhlöðum.
Erá fjárræktarinnar sjónarmiði væri það auðvitað hið
ákjósanlegasta, að gcta trygt íjárhúsin íyrir öllum leka,sem
hingað til lieíir mátt telja eitt mesta meiuið af mörgtim i