Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 140
132
Um súrhey,
Þó að til séu greinilfigar og góðar leiðbeiuingar um súr-
heysgjörð bæði í tíma'ritum vorum og blöðum, munu þeir
vera tiltölulega fáir hér á landi, sem hafa notað þá aðferð
til fóðurbjörgunar. JÞað sýnist þó vera eðlilegt og sjálfsagt
að einkum Sunnlendingar notuðu þá aðferð mjög almeut, í
flestum árum, en þó sérstaklega þegar heyskapartíðiu er
votviðrasöm.
í 2. ári búnaðarrits hr. Hennanns Jónassonar, hefir lir.
skólastjóri Torfi Bjarnason í Olafsdal, ritað um súrhey,
mikið ljóst og greiuilega, eins og honum er lagið að gjöra,
um hvað sem hauu ritar. Þar eru tekiu fram öll nauðsyn-
leg skilyrði, sem þurfa til þess, að fá gott súrhey. En þar
eru lika teknir fram nokkrir ókostir sem súrheyinu fylgi og
jafnvel lögð talsverð áherzla á þá, t. a. m. að það orsaki
raka, og þar af leiðandi fúa á viðum, í þeim húsum sem
fóðrað er með þvi; eg get trúað að það hafi aftrað mönn-
um frá að reyna þessa fóðurbjörgun, sem eðlilegt er, því
bæði er rakinn og fúinn alt of mikill þó menn reyni með
ýmsu móti að úthýsa þeim báðum, og svo eru menn oft
fijótari til að finna ókosti, en kosti á nýjum tilraunum til
framkvæmdar.
Eg hefi nú notað súrhey árlega milli 10 og 20 ár, og
ekki orðið var við nokkur slæm álirif þess. Rakiun er svo
mikill hér suunanlands, að raka súrheysins getur naumast
gætt mikið, og svo er súrheyið alstaðar tiltölulega lítill
hluti af fóðrinu, á hverjum stað. Mér líkar því miður vel,
sá kafii ritgjörðar T. B., sem tekur fram ókosti súrheysins
og eg álít að ritgjörðiu væri betri ef húu væri án hans. Þá
væri hún mikið hvetjandi til þess að reyna aðferðina og
hún er sannarlega þess verð að sem flestir reyni hana; því
hver sem reynir hana og fylgir rækilega þeirri aðferð sem
ritgjörð T. B. sýnir, fær áreiðanlega gott súrhey. Og ó-
kostir súrheysius eru svo litlir, að þeir eru hverfandi móti