Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 139
131
Og þó eru skólar þessir álituir góðir og fullnægjandi, eius
og þeir sjálfsagt eiga skilið. Og það er ekki líklegt að t.
d. sjómannakenslan yrði betri, þó hún færi fram á skipi
úti í hafi. Þvi til þess ati lœra verknað svo vel sé, í hverri
starfsyrein sem er, þarf hann að vera gjörður sjálfs sín vegna
Þess vegna er allur sMlaverknaður óhagfærilegur.
Það er þetta sem vetrar-búuaðarskólinn í Kristjaníu
reynir að leggja svo mikla áherzlu á, sem honum er mögu-
legt. Þess vegna aðgreinir hann svo skýrt hið verklega og
bóklega nám, og þess vegna hefir liann stofnað verknaðar-
deild síua fyrir þá pilta, er óska að öðlast verklega búuað-
arkuunáttu.
Menn kunua að benda á þær hættur, er af því leiði, að
skólinn er í fjölmennum bæ. Til þess er að vísu nokkur
ástæða. Eu flestir liinir lærðu skólar vorir eru í borguuum,
allir verkfræðingaskólarnir, 5 opiuberir kennaraskólar og
margir „privat“-kennaraskólar, allir hernaðarskólarnir o. s.
frv. — og þetta óttast engiun. Hið sanua er, að það er
ætíð nokkur hætta að senda ungmenni bui't frá eftirliti for-
eldranna. En vér álitum, eins og þegar er á bent, að ruilli-
sporið sé hagkvæinlegast tekið þannig, að koma piltinum á
verknaðarkenslu-búgarð. Þar er haun undir eftirliti, eu æf-
ist þó jafuframt í sjálfstæði11.
Og enn vil eg benda á það, að það getur verið holt
fyrir sveitapilta að dvelja um stund í bæ, þar sein þeir liafa
nóg fyrir stathi tneðan þeir eru þar. Þeir sjá þá engu síð-
ur skuggahliðar bæjarlífsins en hinar bjartari, sem blasa
við, ef að eins er komið í bæinn stöku siunum án lengri við-
tafar. Þá laugar heim aftur eftir skólaveruua, hata þá
fengið nóg af bæjarvistinni, og getur þetta verið heilsu-
samlegt mótmeðal gegu flutningsfaraldri þeim til kaup-
staðanna, sem liór er nú að verða að landfarsótt, svo til
auðnar horfir í sumum sveitum.
Gröf, 18. marz 1902.
Björn Bjarnarson.
9*