Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 146
138
mikið betur varið nokkru af timanum, sem gengur til ónýtra
snúninga, ef honum væri varið til þess að bjarga nokkurum
hluta fóðursins og gjöra úr því súrhey, og geta svo bætt
fóðrið, með því að gefa það með þurkuðu en meira eða
minna hröktu og daufu heyi.
Eg vona því og óska og tel það mjög mikilsvert, að
bændur fari nú almeut að nota súrheysgerð. Það er min
sannfæring, að hverjum sem notar hana, eftir þeim reglum,
sem ritgjörð T. B. sýnir og þeim, sein eg hefi skýrt frá hór,
muni reynast hún svo, að þeir ekki einungis haldi því á-
fram, heldur muni iðrast þess hve seint þeir hafa byrjað
á því.
Til þess að kosta sem minstu til, nægir, í bili, aðgrafa
gröf í vel þurran og þéttan jarðveg, minst G fet á breidd
og dýpt, lengd eptir vild, með bogamynduðuin (ekki skörp-
um) horuum, vel slóttum og lftið eitt fláaudi veggjum. Só
gröfin hlaðin innan, sem bet.ra er, eða bygð' tóft ofau jarð-
ar, sem er nauðsynlegt að gjöra þar sem jarðvegur er rak-
ur, verður að gæta þess saina, að veggirnir séu vel sléttir
til þess áð fóðrið liggi alstaðar þétt að þeim; því ef ein-
hversstaðar er hola í vegginn eða hornin, svo að það sem
í tóftina er lát.ið getur ekki legið þótt að þeiin, þá verður
þar dálitil skemd í því;en ef það liggur vel þétt að veggj-
unum og nægur þungi er ofau á því, (hanu má ekki vera
minni eu 150 pd. á hvert. □ fet á yfirfleti grafarinuar) þá
er áreiðanlegt að fóðrið verkast vel og verður skemdalaust,
hve mikið sem rignir á það. En auðvit.að er betra að verja
jiað með einhverju fyrir úrkomunni.
Meðalfelli í inaiv. 1902.
Eyijert Finnsson.